Massuka Živojinović – razlika između verzija

| datum_rođenja = [[3. 12.|3. decembar]] [[1886]]

| mjesto_smrti = [[Beograd]], [[Socijalistička Republika Srbija|SR Srbija]] [[Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija|SFR Jugoslavija]]

'''Velimir Živojinović Masuka''', odnosno — kako se sam potpisivao — Massuka ([[1886]] — [[1974]]) bio je srpski [[pjesnik|pesnik]], pripovedač, [[dramaturg]], književni i pozorišni [[kritičar]], kao i [[prijevod|prevodilac]]. Veliki deo svoje aktivnosti posvetio je [[pozorišteteatar|pozorištu]], pa je naizmenično bio dramaturg, reditelj i upravnik pozorišta u [[Beograd]]u, [[Skoplje|Skoplju]] i [[Niš]]u. Svojim pozorišnim radom Masuka je zadužio i uži zavičaj — Donju Jasenicu ([[Velika Plana|Veliku Planu]] i [[Smederevska Palanka|Smederevsku Palanku]]). Masukino ime nosi [[Pozoriste Masuka Velika Plana|amatersko pozorište u Velikoj Plani]].

Rođen je 21. novembra/[[3. 12.|3. decembra]] [[1886]]. u [[Velika Plana|Velikoj Plani]], od oca Mate i majke Zlate.<ref name="ko"/> Godinu dana po rođenju umrla mu majka, a sa deset godina ostao je i bez oca, koga su ubili politički protivnici. Osnovnu školu je završio u Velikoj Plani, a gimnaziju u [[Smederevo|Smederevu]] i [[Druga beogradska gimnazija|Drugu mušku gimnaziju]] u [[Beograd]]u 1907. godine. Na [[Univerzitet u Beogradu]] upisao se [[1907|1907.]] godine, gde je završio studije germanistike [[1914|1914.]] Od [[1909|1909.]] do [[1912|1912.]] boravio je na studijama germanistike i estetike u [[LajpcigLeipzig|Lajpcigu]]u.

Tokom [[Prvi svetskisvjetski rat|Prvog svetskog rata]] je radio u vojnoj cenzuri i povlačio se sa srpskom vojskom [[1915|1915.]] godine preko [[Peć (grad)|Peći]]i, [[Rožaje|Rožaja]] i [[Podgorica|Podgorice]] do [[San Đovani|San Đovanija]]. Oporavljajući se od težeg [[zapaljenje pluća|zapaljenja pluća]] nakon povratka iz San Đovanija [[1916|1916.]] biva zarobljen u Ulcinju i odveden u logor [[Boldogasonj]] u Mađarskoj, današnji [[Frauenkirhen]] u Austriji. U logoru je ostao do jeseni [[1918|1918.]] godine.

Nakon [[Prviprvi svetskisvjetski rat|rata]] radio je kao nastavnik u [[Četvrta muška gimnazija|Četvrtoj muškoj gimnaziji]] u [[Beograd]]u, a zatim prešao u [[Narodno pozorište u Beogradu]]. Od 11. novembra 1924. do 21. avgusta 1925. bio je upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu. Radio je kao saradnik i kritičar dnevnog lista „Epoha", a novembra [[1919|1919.]] sa pesnikom [[Sima Pandurović|Simom Pandurovićem]] pokrenuo je književni časopis „Misao". U časopisu „Misao" objavljivao je pozorišne kritike. Od [[1925|1925.]] do [[1934|1934.]] godine posvetio se književnom, prevodilačkom i uredničkom radu. Prevodio je sa engleskog i nemačkog jezika. Sa [[Borivoje Nedić|Borivojem Nedićem]] preveo je [[VilijamWilliam ŠekspirShakespeare|Šekspirova]] dela „Zimska bajka“ i „[[Romeo and Juliet|Romeo i Julija]]“. Bio je direktor drame [[Narodno pozorište u Nišu|Narodnog pozorišta u Nišu]]. Tokom Drugog svetskog rata radio je kao reditelj Narodnog pozorišta u Beogradu. Režirao je „Tartif“, igrali su [[Strahinja Petrović]], [[Olga Spiridonović]] i [[Ljubinka Bobić]].<ref name="ko"/>