Radič Crnojević – razlika između verzija

| datum_smrti = [[25. 5.|25. maj]] [[1396]].

i [[Stefan Dušan Nemanjić|Stefana Dušana]]

| supružnik =Jelena(preudata 1396. za [[Sandalj Hranić Kosača|Sandalja Hranića]])

'''Radič Crnojević''', začetnik [[Dinastija Crnojevićacrnojevići|dinastije Crnojevića]], pripadao je vlastelinskoj porodici iz Gornje Zete. Posjedi su im bili u planinskom masivu iznad [[Kotor]]a i [[Budva|Budve]], između [[Nacionalni park Lovćen|Lovćena]] i [[Skadarsko jezero|Skadarskog jezera]]. Ovaj se predio polovinom XIV vijeka u mletačkim poveljama, kao i dubrovačkim i kotorskim pisanim izvorima (1396/1397) naziva [[Stara Crna Gora|Crna Gora]]. Van tog područja, [[Crnojevići]] su imali selo Oblik u Zabojani i dva sela u Skadarskom kraju (Samariši i Griša).

[[Đurađ II Balšić|Đurađ II]] je 1386. godine sklopio mir sa Turcima. Radič Crnojević je i dalje bio odmetnut u brdima. Pojavljuje se i [[Konstantin Balšić]], Đurađev brat od strica, sa svojim zahtjevima. Porodičnim vezama je nadmašivao gospodara Zete. Između ostalih porodičnih veza, Jelena, njegova sestra od ujaka (turski vazal Konstantin Dejanović) bila je vizantinska carica, udata za Manojla II, 1392. godine. Sultan [[Bajazid I|Bajazit I]] je prihvatio saradnju sa Konstantinom Balšićem, a [[Đurađ II Balšić|Đurađ II Stracimirović Balšić]] je izbačen iz tabora sultanovih štićenika. Kada se rasplamsao unutrašnji rat između „gospodara Zete“ (Đurađa II, [[Konstantin Balšić|Konstantina Balšića]] i Radiča Crnojevića) umiješali su se Turci i u maju [[1392]]. godine provalili u zetsko Primorje. U toku mirovnog pregovora , skopski sandžakbeg Pašajit (Paša-Jigit beg) zadržao je gospodara Zete, tražeći da mu preda Ulcinj i ostala mjesta u državi. [[Jelena Lazarević Balšić Hranić|Jelena Balšić]] je uzalud tražila pomoć od Mlečana.

U sukobu sa vojskom Đurađa II Stracimirovića Balšića, 25. maja [[1396]]. godine – gine Radič Crnojević, a zetski gospodar zaposijeda jedan dio njegove teritorije. Poslije Radičeve smrti, iste godine, veliki bosanski vojvoda [[Sandalj Hranić Kosača|Sandalj Hranić]], upada sa vojskom u Kotor, koji ga potom priznaje za gospodara. Napada na zetske krajeve i zauzima (krajem aprila ili početkom maja, 1396. godine) grad Budvu, koju u junu 1396. daje na upravu svojoj prvoj, tek vjenčanoj ženi Jeleni (udovici Radiča Crnojevića). Koristeći nezadovoljstvo politikom Balšića, privlači na svoju stranu [[Paštrovići|Paštroviće]] (inače sljedbenike Crnojevića) i vrši jak uticaj na Crnojeviće, ali ne i na njihove bliske rođake Đuraševiće. Zabelježeno je da je u to vrijeme (jul [[1396]]) zetsko primorje pogodio jak zemljotres, koji je pričinio veliku materijalnu štetu i onemogućio Đurađa u već započetim akcijama. Gospodar Zete se morao vratiti u teško stradale Bar i Ulcinj, tražeći u Dubrovniku građevinski materijal za popravke crkava i tvrđava. Međutim, Đuraševići (bliski srodnici Radiča Crnojevića) nastavljaju dobre odnose sa Đurđem II Stracimirovićem Balšićem, nakon što su mu pomogli da iz Budve potisne Sandalja Hranića. Uz Đurđevu saglasnost zadržavaju u svojim rukama posjede (ostrva) na Skadarskom jezeru (mada su ona ranijim sporazumom pripdala Mlečanima). Međutim, Đuraševići (Crnojevići) ostali su i dalje bez nekadašnjih sela pored samog Skadra (Samariši, Oblik i Griša).

* [[Crnojevići|Dinastija Crnojevića]]