Manastir – razlika između verzija

Manastir predstavlja značajan kulturni centar. On je preu svegaprošlosti bio [[škola]] i [[univerzitet]], onaj koji stvara i čuva književnu baštinu i nadahnuće umetnosti i arhitekture. [[Kaluđeri]] su gotovo potpuno sami očuvali književnu baštinu klasičnog i ranog hrišćanskog doba, kopirajući i prepisujući tekstove, čuvajući ih onda kada je kultura gotovo zamrla.<ref name="Enciklopedija živih religija"/>

Irski i engleski kaluđeri-misionari doneli su hrišćanstvo u područja severne Evrope i upoznali nemačke narode s latinskom kulturom. Kaluđeri su bili pesnici, istoričari, hroničari, teolozi, gramatičari i propovednici. Oni su takode podsticali i nadgledali gradenje religijskih građevina u Evropi i na Srednjem istoku. Kaluđeri, a posebno kaluđerice, uneli su veliku umetničku veštinu u iluminaciju dragocenih rukopisa. Oni su takode u velikoj meri obogatili liturgiju. Veliki manastiri bili su pokrovitelji veštih umetnika i zanatlija u svim medijima. Benediktinski kaluđeri bili su školski učitelji Evrope od 700. do 1100. godine, i oni još i danas vode škole i koledže, dok manastirske radionice, štamparije i muzičari nastavljaju stare tradicije i stvaraju nove.<ref name="Enciklopedija živih religija"/>

Manastiri su takode predstavljali značajne delove privrede krajeva u kojima su se nalazili — na primer, [[cisterciti]] u srednjovekovnoj engleskoj trgovini vunom i nemački manastiri sa svojim velikim zemljišnim posedima.<ref name="Enciklopedija živih religija">''Monasticizam'', Enciklopedija živih religija, Nolit, Beograd, 2004. ISBN 86-19-02360-8</ref>