Vandalsko Kraljevstvo je bila država koja je postojala od 429. do 534. na području Sjeverne Afrike i zapadnog Mediterana, a koju su osnovali i njome vladali Vandali, germanski narod koji je za vrijeme Velike seobe naroda prodro na područje tadašnjeg Zapadnog Rimskog Carstva. Vandali su pod vodstvom kralja Gajzeriha godine 429. došli u tadašnju provinciju Afriku na poziv lokalnog guvernera kao federati, odnsono najamnici, ali su se odmetnuli od Rima i godine 439. zauzeli Kartaginu učinivši je prijestolnicom svoje države. Brzo su stekli pomorske vještine te ih iskoristili kako bi zauzeli Siciliju, Sardiniju, Korziku i Baleare te izveli zloglasni pljačkaški pohod na Rim koji je značajno doprinio propasti Zapadnog Carstva. Vandalska je država zahvaljujući bogatim resursima i sigurnosti od suparničkih germanskih naroda na sjevernim obalama Mediterana bila jedna od najmoćnijih u kasnoj antici. Njenu unutrašnju stabilnost su, pogotovo, od smrti kralja Gajzeriha, nagrizale vjerske razlike između vandalskih vlastodržaca koji su bili arijanci i domorodačkog stanovništva koje je ispovijedalo "pravovjerno" nikejsko kršćanstvo. Godine 533. je to iskoristio istočnorimski car Justinijan i pokrenuo pohod protiv Vandala koji je doveo do brze propasti njihove države.
