Stojan Vujičić

Stojan Vujičić (1933 - 2002) je srpski pjesnik koji je živio i radio u Mađarskoj, te osnovao osnovao Srpski Muzej u Sent Andreji.

Stojan D. Vujičić rođen je 1933. u Pomazu, pored Budimpešte, u porodici prote Dušana Vujičića, arhijerejskog vikara Budimske eparhije, čiji su se preci naselili u Ugarskoj u vreme Velike seobe. Njegov brat Tihomir bio je jedan od najperspektivnijih modernih kompozitora u Mađarskoj. U Budimpešti je pohađao srpsku osnovnu školu i mađarsku gimnaziju; studirao je jugoslovenske jezike i književnosti na Filozofskom fakultetu u Budimpešti, a posle toga radio kao naučni saradnik i savetnik u Institutu za istoriju, odnosno nauku o književnosti Mađarske akademije nauka.

Osnivač je i prvi upravnik Srpske crkveno-umetničke i naučne zbirke u Sentandreji ( Srpski Muzej ), počasni doktor Univerziteta u Novom Sadu, bio je potpredsednik mađarskog PEN centra, počasni član Udruženja književnika Srbije, osnivač i predsednik znamenite Zadužbine Jakova Ignjatovića koja se istakla stalnom i visokom brigom za prisustvo i širenje srpske književnosti i kulture izvan otadžbine. Svetska srpska zajednica 1998. proglasila je Stojana Vujičića "Srpskim vitezom".

Kada je u junu 2000. predložen, a kasnije izabran za inostranog člana Srpske akademije nauka i umetnosti, sa Odeljenja jezika i književnosti ukazali su i na njegov izuzetan značaj kao prevodioca srpske književnosti na mađarski jezik. Za to je među prvima nagrađen za prevodilaštvo od strane srpskog PEN centra.

Bio je i član NIN-ovog žirija za roman godine.

Životni saputnik Stojana Vujičića Marijeta, takođe ugledni prevodilac sa srpskog na mađarski jezik, zaslužna je što je ovaj čovek knjige, odani i iskreni poklonik srpske reči, u poslednje vreme živeo u Rimu (ona je dobila službu u Ministarstvu spoljnih poslova Mađarske u ambasadi u Rimu). Poslednjih pet godina je bolovao a prijateljima u Beograd je iz Rima poručio:

Poslednji potomak ugledne srpske porodice Vujičić u Mađarskoj po svojoj želji sahranjen je u Sentandreji.