Pridi Phanomyong
Pridi Phanomyong (tajlandski: ปรีดี พนมยงค์; 11. maj 1900. - 2. maj 1983) je bio tajlandski političar i profesor. Bio je tajlandski regent, premijer i visoki državni tajnik Tajlanda; bio je i na više ministarskih položaja. Bio je vođa civilnog krila Khana Ratsadon, osnivača Univerziteta za moralne i političke nauke i Banke Tajlanda.
Pridi Phanomyong
| |
 Pridi Phanomyong in 1947. | |
| Na dužnosti 24. marta 1946 – 23. avgusta 1946 | |
| Monarh | Ananda Mahidol Bhumibol Adulyadej |
| Prethodnik | Khuang Aphaiwong |
| Nasljednik | Thawan Thamrongnawasawat |
| Rođen/a | 11. 5. 1900. Ayutthaya, Siam |
| Umro/la | 2. 5. 1983. (dob: 82) Paris, Francuska |
| Državljanstvo | Thai |
| Politička stranka | Khana Ratsadon |
| Ostale političke afilijacije |
Free Thai Movement |
| Suprug/a | Poonsuk Banomyong |
| Djeca | 6 |
| Alma mater | Univerzitet u Parizu (Ph.D) Tajlandsko kraljevsko pravno učilište[1] |
| Potpis | 
|
Rođen u siromašnoj porodici poljoprivrednika u provinciji Ayutthaya, ipak je stekao dobro obrazovanje. Postao je jedan od najmlađih advokata u zemlji 1919. godine, u dobi od devetnaest godina. 1920. godine stekao je stipendiju za studij u Francuskoj, gdje je na Univerzitetu u Caenu magistrirao, a doktorirao na Univerzitetu u Parizu 1927. Iste godine osnovao je Khana Ratsadon s istomišljenikom. Prekomorski studenti iz Siame. Nakon povratka u Siam, radio je kao sudija, pravosudni sekretarijat i profesor. Nakon sijamske revolucije iz 1932. godine odigrao je važnu ulogu u izradi dvaju prvih ustava zemlje i predložio socijalistički ekonomski plan. Snažna reakcija na plan učinila ga je nakratko samoprogonjenjem. Potom je zauzimao mnoga ministarska mjesta u vladama Khana Ratsadona. Njegovi značajni doprinosi uključuju, ali ne ograničavajući se na, modernizaciju tajlandskih zakonskih kodeksa, postavljanje temelja za sistem lokalne uprave zemlje, pregovore o otkazivanju nejednakih ugovora sa Zapadom i poreznu reformu.
Potom se odmaknuo od Plaeka Phibunsongkhrama nakon svoje sklonosti diktaturi, postao je reagent tokom 1941. do 1945. godine, što je mjesto za koje se smatralo da je nemoćno i vođa domaćeg slobodnog tajlandskog pokreta tokom Drugog svjetskog rata. Njegov potez legitimne Phibun-ove objave rata saveznicima pokazao se plodonosnim i nakon rata, kralj ga je poštovao kao višeg državnika.
Premijer je postao nakratko premijer 1946. godine. Njegovi politički protivnici slikali su ga kao majstora iza atentata na kralja Ananda Mahidola. Državni puč 1947. koštao ga je političke moći. Pokušaj scenskog udara 1949. nije uspio i od tada je živio u egzilu. Umro je u Parizu u Francuskoj 1983. Njegov pepeo doveden je na Tajland 1986. godine.
Njegova slika se kretala od antimonarhističkog demokrata do republikanskog. Njegovo markiranje kao komunista i glavni nadglednik kraljeve smrti bila je politička prljavština koju su protivnici nastavili oružavati i nakon njegove smrti. Međutim, pobijedio je u svakoj tužbi za klevetu na Tajlandu, podnesenoj protiv onih koji se oglašavaju. Postao je simbol otpora protiv vojne diktature, kao i simbol liberalizma i na univerzitetu Thammasat. Stogodišnjicu njegovog rođenja UNESCO je proslavio 2000. godine.