|
'''Justin Popović''' ([[Vranje]], [[25. mart]]/[[6. april]] [[1894]] – [[manastir Ćelije]], [[25. mart]]/[[7. april]] [[1979]]) je novokanonizovani srpski svetitelj. Bio je arhimandrit [[manastir Ćelije|manastira Ćelije]], doktor [[teologija|teologije]], profesor [[Beogradski univerzitet |Beogradskog univerziteta]] i duhovnik.
== ŽivotopisŽivot ==
Blagoje Popović, potonji otac Justin, je rođen u [[Vranje|Vranju]] [[6. april]]a ([[25. mart]]a po [[Julijanski kalendar|starom kalendaru]]) [[1894]]. godine od oca Spiridona i majke Anastasije. Familija Popovića je kroz generacije bila sveštenička, jedino je Blagojev otac Spiridon bio samo crkvenjak. Blagoje je bio najmlađe dete, a imao je starijeg brata Stojadina i sestru Stojnu.
U devetorazrednoj beogradskoj Bogosloviji stekao je puno prijatelja i sa njima se okupljao u razna bogoslovska, molitvena bratstva. Jedan od njegovih prijatelja je bio i Milan Đorđević, potonji vladika dalmatinski Irinej. Kao mlad bogoslov, Blagoje je pored svetootačkih dela čitao najviše [[Dostojevski|Dostojevskog]].
Brat Stojadin, kao student prava je izgubio nesrećnim slučajem život, ispavši iz voza pri jednom svome povratku sa studija kući. Blagoje tada svima otvoreno govori da želi ceo svoj život da posveti [[Bog]]u da bi bio što bliži njemu i svome bratu. Roditelji mu se protive toj želji i na sve načine pokušavaju da spreče svoje dete da ode u monahe.
Blagoje biva mobilisan u ''„đačku četu“'' pri vojnoj bolnici u [[Niš]]u tokom [[Prvi svetski rat|Prvog svetskog rata]], a kasnije oni se zajedno sa vojskom i sveštenstvom povlače preko [[Albanija|Albanije]]. Stigavši u [[Skadar]], Blagoje moli [[Patrijarh srpski Dimitrije|patrijarha Dimitrija]] za monaški postrig, patrijarh blagosilja i bogoslov Blagoje postaje [[monah]] Justin.
Tadašnja vlast prebacuje jednim starim brodom bogoslove do [[Bari]]ja, a posle toga preko [[Pariz]]a, bogoslovi stižu u [[London]] gde ih prihvata jeromonah [[Nikolaj Velimirović]]. Iz [[Engleska|Engleske]] gde je sa grupom bogoslova privremeno smešten, blagoslovom patrijarha srpskog Dimitrija, Justin prelazi u Duhovnu akademiju u [[Petrograd]]u. Zbog nemira koji su nadolazili, bogoslovi su [[1916]]. godine povučeni nazad u Englesku. U Engleskoj, Justin studira teologiju na [[Univerzitet u Oksfordu|Oksfordu]] i sam se izdržava, a ne od stipendija engleske vlade. Svoju kritiku zapadnog sveta izložio je u svojoj doktorskoj tezi ''„Religija i filosofija Dostojevskog“'', koja nije prihvaćena. Bez diplome se vraća u Srbiju [[1919]]. godine. Patrijarh Dimitrije ga ubrzo po povratku šalje u [[Grčka|Grčku]]. Postao je stipendista [[Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve|Svetog sinoda SPC]]. Za vreme jednoga kratkoga boravka kući, biva promovisan u čin [[jerođakon]]a. U Grčkoj, kao i u [[Rusija|Rusiji]] i Engleskoj, upoznaje tamošnji svet. Na njega je posebno utisak ostavila jedna starija baka, Grkinja, kod koje je stanovao. Za nju je rekao da je od nje više naučio nego na celom Univerzitetu. Često je kao jerođakon sasluživao u grčkim hramovima[[hram]]ovima.
U [[Atina|Atini]] stiče doktorat bogoslovljateologije. Sveti sinod mu najednom uskraćuje stipendiju, pred sam doktorat. Morao je [[1921]]. godine da se povuče u Srbiju i postane nastavnik karlovačke bogoslovije. Predavao je Sveto pismo Novoga zaveta, Dogmatiku i Patrologiju. Tu prima jeromonaški čin. Vremenom postaje urednik pravoslavnoga časopisa ''„Hrišćanski život“''. Poznati su njegovi članici ''„Sa uredničkog stola“''. Ponekad mu je pero ''„bilo oštrije“'' i doticalo se i nekih tadašnjih nepravilnosti u kliru[[klir]]u SPC i bogoslovskim školama. U karlovačkoj bogosloviji (u koju je u međuvremeno bio premešten), neko mu krade sa radnoga stola doktorsku disertaciju o gnoseologiji Sv. Isaka Sirijskog i Sv. Makarija Egipatskog. Ali je za par dana napisao okvirno istu disertaciju ''„Problem ličnosti i poznanja po učenju Sv. Makarija Egipatskog“'' i doktorira u Atini, 1926. godine. Ubrzo potom proteran je iz Karlovačke bogoslovije u [[Prizren]], gde je proveo oko godinu dana, tačno onoliko vremena koliko je trebalo da se časopis ''„Hrišćanski život“'' ugasi.
U to vreme na Zapadu, u [[Češka|Češkoj]] javlja se pokret koji je želeo da se vrati u Pravoslavnu verupravoslavaca. Justin biva izabran za pomoćnika vladici [[Josif Cvijović|Josifu Cvijoviću]] u misiji u Prikarpatskoj Rusiji. Ubrzo ga je Sveti sinodSinod odlučio postaviti za [[episkop]]a. On je to odbio uz obrazloženje da je nedostojan tog čina. Posle toga nijednom nije biran ili predlagan za episkopa. Posle toga je postavljen za profesora [[Bitoljska bogoslovija|Bitoljske bogoslovije]]. Na bogosloviji je bio u vezi sa vladikom Nikolajem i [[Sveti Jovan Šangajski|Jovanom Šangajskim]]. Zajedno sa arhijerejima [[SPC]] borio se protiv uvođenja Konkordata[[Konkordat]]a u Srbiju 1936. godine. Često je pomagao i pisao pohvalno o bogomoljačkom pokretu koji je vodio Sv. vladika Nikolaj i bio satrudnik na misionarskom polju sa izbeglim pravoslavnim Rusima, ispred crvene revolucije.
Od [[1934]]. je profesor Bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Zajedno sa [[Branislav Petronijević|Branislavom Petronijevićem]] osnovao je [[Srpsko filozofsko društvo]] [[1938]]. u Beogradu. Bavio se prevođenjem bogoslovsko-asketske i svetootačke literature.
Po izbijanju [[Drugi svetski rat|Drugog svetskog rata]], otac Justin boravi po mnogim manastirima. Najviše vremena je provodio u ovčarsko-kablarskim manastirima, u kojima je i uhapšen posle rata od strane komunističkih vlasti. Posle pritvora, premestio se u [[manastir Ćelije]] kod Valjeva. U Ćelije je došao [[1948]]. godine po blagoslovu vladike šabačko-valjevskog Simeona i mati igumanije Sare, koja je došla sa nekoliko svojih sestara iz [[manastir Ljubostinja|manastira Ljubostinje]] u [[manastir Ćelije|Ćelije]], nekoliko godina ranije.
U Ćelije je došao 1948. godine po blagoslovu vladike šabačko-valjevskog Simeona i mati igumanije Sare, koja je došla sa nekoliko svojih sestara iz [[manastir Ljubostinja|manastira Ljubostinje]] u [[manastir Ćelije|Ćelije]], nekoliko godina ranije.
O samome životu oca Justina u Ćelijama, ima se mnogo reći. Stalno je bio proganjan, saslušavan, privođen od vlasti. Malo je bilo onih koji su stajali u njegovu odbranu. To su bile ćelijske sestre s mati igumanijom Glikerijom na čelu, prota Živko Todorović — lelićki paroh, avvini učenici i ostali poštovaoci...
Otac Justin je se upokojio u isto vreme i u isti dan kada je i rođen — na praznik [[Blagovesti]] [[7. april]]a ([[25. mart]]a) [[1979]]. godine.
| 