Judeohrišćani – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 63:
=== Posledice pada ===
Poslije [[Opsada Jeruzalema (70)|pada Jeruzalema]] [[70]]. godine, Rimljani su na mestu razorenog [[Jerusalimski Hram|Hrama]] izgradili naselje sa paganskim [[oltar]]ima. Jevreji su izgnani, a teškoće i poniženja usled poraza zaoštrili su podele u razbacanim jevrejskim zajednicama. Mnogi od Jevreja su se osećali izdanim u [[eshatologija|eshatološkim]] očekivanjima, usled čega se razvija nova židovska [[apokaliptička literatura]], uglavnom neortodoksna, koju karakteriše pobuna protiv Boga tvorca i svijeta koji je stvorio. Iz nje se razvijaju razni judeo-hrišćanski [[gnostički]] pravci.<ref>Jean Daniélou, ''Nuova storia delta Chiesa'', I, str. 104—105.</ref> [[Prvosveštenik|Prvosveštenička]] partija i [[sadukeji]] povezani sa bivšim Hramom,
Rat i njegove posledice su takođe polarizovali Isusove sledbenike, pogotovu kada je reč o njihovim odnosima s drugim jevrejskim zajednicama.<ref name="Pejgels"/> Isusovi sledbenici su sve više težili da se odvoje od ostalih Jevreja, radije se moleći u kućama članova nego u sinagogama. Ova situacija rastuživala je mnoge koji nisu želeli da odbace tradicionalne običaje. Nakon [[70]]. godine kršćanski pokret se brzo širio među nejevrejima (''[[Gentiles]]''), ali, na njihovu žalost, uglavnom nisu uspeli da privuku Jevreje. U posleratnoj [[Palestina|Palestini]], oko [[80]]-[[90]]. godine, Isusovi sledbenici su postali marginalna grupa protiv koje je bila vladajuća partija [[farisej]]a, koja je došla na vlast u Jerusalimu nakon rimskog rata. Potkraj veka, oko [[90]]-[[100]]. godine, Isusovi jevrejski sledbenici su bili izbačeni iz domaćih [[sinagoga]] zbog svoje tvrdnje da je Isus [[Mesija]], i otuđeni od jevrejske zajednice.
Žestok sukob [[Rano hrišćanstvo i judaizam|ranog hrišćanstva i judaizma]] oslikava [[Evanđelje po Jovanu]], u kom Jevreji postaju nepomirljivi Isusovi protivnici.<ref name="Pejgels"/><ref>Lindars 1990 p. 53.</ref> Mnogi stručnjaci veruju da Evanđelje po Jovanu predstavlja gledište radikalne [[sekta|sekte]], izbačenih iz domaćih [[sinagoga]] zbog tvrdnje da je Ješua [[Mesija]], i otuđenih od jevrejske većine.<ref name="Pejgels"/> Naučnici smatraju da je ovaj traumatični razdor definisao autopercepciju [[Johaninska zajednica|Johaninske zajednice]] koja vidi sebe kao malenu manjinu Božjih ljudi „koju svet mrzi," i koja podstiče svoje članove da odbace celokupni društveni i religijski kontekst u kojem su rođeni.<ref>William Horbury, „''The Benediction of the Minim and Early Jewish-Christian Controversy''". Journal of Theological Studies 33 ([[1982]]): 19-61</ref><ref>T. C G. Thornton. „''Christian Understandings of the Birkath ha-Minim in the Eastern Roman Empire''". Journal of' Theological Studies 38 ([[1987]]): 419-31</ref><ref>Asher Finkel. „''Yavneh's Liturgy and Early Christianity''". Journal of Ecumenical Studies 18: 2 ([[1981]]): 231-50</ref><ref>Alan F. Segal. „''Ruler of This World: Attitudes about Mediator Figures and the Importance Sociology for Self-Definition''". In E. P. Sanders, ed. ''Jewish and Christian Self-Definition''. Vol 2, pp. 245-68. Philadelphia: Fortress Press, [[1980]].</ref>
[[Justin Filozof]] pominje [[progoni hrišćana|progone hrišćana]] u Palestini oko [[135]]. godine.<ref>[[Justin Filozof]], ''Dijalog sa Trifonom'' 110.4.</ref>
| |||