Episkopos – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 28:
Uspostava episkopalne vlasti predstavlja proces tokom kojeg su raniji, raznoliki oblici uprave bivali zamenjivani jednoobraznom [[hijerarhija|hijerarhijom]] crkvene vlasti. <ref>Za detaljnu diskusiju o ovom procesu vidjeti: Campenhausen, ''Ecclesiastical Authority and Spiritual Power'', str. 76 i dalje.</ref> Određene hrišćanske zajednice su reorganizovane u stroge rangove [[biskup]]a, [[sveštenik]]a, [[đakon]]a i [[pastva|pastve]]. U mnogim crkvama biskup se prvi put pojavljivao kao »[[monarh]]« (doslovno, »jedini vladar«), koji je sve više polagao pravo na ulogu vaspitača i sudije »pastve«.<ref name="Gnostička evanđelja"/>
Oko [[200]]. godine hrišćanstvo je postalo institucija na čelu sa troslojnom [[hijerarhija|hijerarhijom]] biskupa, sveštenika i đakona, koji su sebe smatrali predstavnicima jedine »prave vere«.<ref name="Gnostička evanđelja"/>▼
=== Klementova poslanica ===
Linija 63 ⟶ 65:
Oko [[180]]. godine je [[Lion]]ski biskup [[Irenej]], pretendujući na autoritet [[apostolsko nasleđe|apostolskog nasleđa]], napisao ogroman petotomni napad na hrišćane koji su "skrenuli s pravog puta", nazivajući ih [[heretici]]ma, i proglašavajući ih za [[Satan]]ine agente.<ref>Letter of Barnabas, chap.18.</ref> [[Irenej]] kaže da je jedina prava crkva ona koja svugde »održava isti oblik crkvenog ustrojstva«.<ref>Irenaeus, AH 4.33.8.</ref> Izvan te crkve nema spasenja: »ona je ulaz u život; svi drugi su lopovi i pljačkaši«.<ref>Irenaeus, AH 3.4.1.</ref> Svi koji odbacuju hrišćansku hijerarhiju su »lažne osobe, zli zavodnici i hipokriti«, koji »govore mnoštvu o onima u crkvi koje oni nazivaju katolicima ili eklezijasticima.«<ref>Irenaeus, AH 3.15.2.</ref>
=== Tertulijan ===
▲Oko [[200]]. godine hrišćanstvo je postalo institucija na čelu sa troslojnom [[hijerarhija|hijerarhijom]] biskupa, sveštenika i đakona, koji su sebe smatrali predstavnicima jedine »prave vere«.<ref name="Gnostička evanđelja"/>
[[Tertulijan]] (oko [[160]]–[[240]]), dok je bio »katolički hrašćanin«, je tvrdio da samo opšta crkva sadrži apostolska pravila vere, poštuje [[kanon Biblije]] i sadrži potvrdu [[apostolsko nasleđe|apostolskog nasleđa]] ispoljenu u crkvenoj hijerarhiji. Tertulijan je optuživao jeretike što su »tabor buntovnika«, koji je odbio da se pokori autoritetu [[biskup]]a. Govoreći u prilog strogoj hijerarhijskoj poslušnosti i pokoravanju, on zaključuje da je »''dokaz strože discipline među nama još jedan dokaz istine''«.<ref>Tertullian, DE PRAESCR. 44.</ref>
Međutim, pred kraj života, kada ga je prišao pokretu [[montanist]]a, odbacio je opštu crkvu kao crkvu »apstraktnih« hrišćana. Više nije definisao crkvu na osnovu crkvene organizacije, nego na osnovu [[sveti duh|duha]] koji posvećuje pojedinačne pripadnike, te prekoreva [[katolička crkva|katoličku zajednicu]] kao »crkvu određenog broja biskupa«:
{{citat|Jer sama crkva, tačno i u principu, jeste duh u kome je trojstvo jednog božanstva, Otac, Sin i Sveti duh ... crkva se okuplja tamo gde je Gospod odredio — duhovna crkva za duhovne ljude — a ne crkva određenog broja biskupa!<ref>Tertullian, De Pudicitia 21.</ref>}}
== Odbijanje crkvene hijerarhije ==
| |||