Isusovo uskrsnuće – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 34:
Ako su opisi u Novom zavetu dopuštali različita tumačenja, zašto je crkva u drugom veku nametala bukvalno tumačenje vaskrsenja, odbacujući ostala kao jeres? [[Elejn Pejgels]] smatra da je doktrina o vaskrsenju u [[rano hrišćanstvo|ranohrišćanskom]] pokretu vršila "bitno političku funkciju". Naime, ona ozakonjuje autoritet [[biskup]]a koji tvrde da kao naslednici [[apostol]]a imaju isključivo pravo rukovođenja crkvama, što je osnova papskog autoriteta do današnjeg dana.<ref name="Gnostička evanđelja"/>
Naime, nakon [[Isusovo pogubljenje|Isusovog pogubljenja]] njegovi sledbenici su se razišli, potreseni bolom i preplašeni za svoje živote. Izgledalo je da su njihovi neprijatelji bili u pravu — smrt njihovog vođe znači kraj pokreta. Odjednom, zaprepašćujuće vesti su protresle grupu. Luka kaže kako su čuli da je »Gospod zaista ustao i pojavio se Simonu!« <ref>Jevanđelje po Luki 24:34.</ref> Lukina priča je hrišćane kasnijih generacija navela da zaključe kako je Isus imenovao Petra za naslednika i prepustio mu vođstvo. Štoviše, [[Evanđelje po Jovanu]] eksplicitno tvrdi da je vaskrsli Hrist Petru rekao da treba da preuzme mesto »pastira
Ubrzo posle Isusove smrti [[Sveti Petar|Petar]] se stavio na čelo grupe kao vođa i zvanični predstavnik. Po Jovanu, on je vlast dobio od jedinog izvora koji je grupa priznavala — od samog Isusa, koji im je sada govorio posle smrti. Pravoverne crkve koje u Petru vide svoje poreklo stvorile su verovanje, koje se dan-danas podržava u katoličkoj i nekim protestantskim crkvama, da je Petar bio »prvi svedok vaskrsenja« i stoga zakoniti vođa crkve. Međutim, ova tvrdnja se može opovrgnuti na osnovu samog Novog zaveta: evanđelja po Marku i po Jovanu tvrde da je prvi svedok vaskrsenja bila [[Marija Magdalena]], a ne Petar.<ref>Jevanđelje po Marku 16:9 ; Jevanđelje po Jovanu 20:11—17.</ref>
| |||