Pseudo-Dionisije Areopagit – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m robot Dodaje: eo:Pseŭdo-Dionizo la Areopagana |
m ispravke |
||
Red 1:
'''Pseudo-Dionisije Areopagita''' je naziv koji se daje autoru jednog korpusa [[Teologija|teološko]]-[[Misticizam|mističkih]] spisa na [[Grčki jezik|grčkom jeziku]] koji su nastali oko [[500]]. godine, a sačuvali se pod imenom [[Dionisije Areopagita|Dionisija Areopagite]]. Moguće je da se radilo o nekom [[Sirija|sirijskom]] [[monah]]u, premda neka novija istraživanja sugerišu da je autor ovih spisa zapravio bio [[Gruzija|gruzijski]] teološki pisac [[Petar Iberski]]. Svrha traktata i pisama bila je da se [[Neoplatonizam|neoplatonska]] [[Antička filozofija|filozofija]] pomiri sa [[Hrišćanstvo|hrišćanskom]] teologijom i mističkom praksom. Ovi su spisu ustanovili neoplatonsku tendenciju u velikom segmentu [[Srednji vek|srednjovekovne]] hrišćanske doktrine i duhovnosti – posebno u [[Zapadna Evropa|
Traktati ''O božjim imenima'', ''O mističkoj teologiji'', ''O nebeskoj hijerarhiji'' i ''O crkvenoj hijerarhiji'' predstavljaju glavne spise ovog korpusa, a u uz njih se nalazi i deset pisama koja odišu primitivnom hrišćanskom atmosferom iz [[1. vek]]a. Njihov [[doktrina]]rni sadržaj pruža zaokruženu teologiju, koja obrađuje [[Sveto trojstvo]] i svet [[Anđeo|anđela]], [[Inkarnacija|inkarnaciju]] i iskupljenje, te pruža simboličko i [[Misticizam|mističko]] objašnjenje svega postojećega. Taj je sistem u suštini [[Dijalektika|dijalektička]], odnosno "krizna" teologija (od [[Grčki jezik|grč]]. ''crisis'' = raskrsnica, odluka), odnosno predstavlja istovremeno potvrđivanje i odbacivanje [[paradoks]]a u svakoj tvrdnji ili konceptu u vezi s [[bog]]om. Transedentnost boga iznad svakog razumskog shvatanja i kategoričkog znanja u krajnjoj liniji svodi svaku tvrdnju o božanskom na dva para krajnjih suprotnosti: milost i osuda, sloboda i nužnost, [[biće]] i [[nebiće]], [[vreme]] i [[večnost]]. Inkarnacija [[Logos]]a, odnosno Sina božjeg, u [[Hrist]]u, samim tim, bio je izraz neizrecivog u [[kosmos]]u, tako da Jedno ulazi u svet mnoštva. Ipak, ljudski um može bogu pripisati pozitivna, analogna imena kao što su Dobro, Jednost, Trojstvo, Lepota, Ljubav, Biće, Život, Mudrost ili Umu, ali pritom se mora znati da su to sve ograničeni oblici izražavanja nečeg neizrecivog.
| |||