Plebejci – razlika između verzija

Ne postoje dokazi o bilo kakvim [[Etnicitet|etničkim]] uzrocima ove podele na dve društvene grupe, niti ima dokaza da je ta podela postojala tokom perioda [[Rimsko kraljevstvo|Rimskog kraljevstva]]. Prema [[Analisti|analističkoj]] [[Istoriografija|istoriografskoj]] tradiciji, u vreme vladavine [[Romul|Romula]]a, [[Numa Pompilije|Nume Pompilija]] i [[Tul Hostilije|Tula Hostilija]] celokupno stanovništvo grada Rima nazivano je patricijama, jer su oni bili jedini stanovnici grada. Navodno su tek za vladavine [[Anko Marcije|Anka Marcija]] plebejci došli u Rim iz drugih [[Lacij|latinskih]] gradova s kojima je Rim bio uspostavio [[Diplomatija|diplomatske]] ili čak savezničke odnose. U vreme osnivanja [[Rimska republika|republike]] plebejci su bili isključeni iz svih svešteničkih grupa i državnih položaja ([[magistratura]]), a [[Zakoni dvanaest tablica]] čak su zabranjivali brak između patricija i plebejaca. Ova je zabrana, navodno, ukinuta tek [[Kanulejev zakon|Kanulejevim zakonom]] 445. godine st. e. U isto vreme, međutim, plebejci su bili raspoređeni po [[Tribama (Rim)|tribama]], služili su u [[Rimska vojska|vojsci]] i mogli su postati vojni [[tribun]]i.

Tokom prva dva veka rimske republike trajala je [[borba patricija i plebejaca]], koja se konačno završila 287. godine st. e. potpunim formalnim izjednačavanjem prava obe društvene grupe. Ta je jednakost postignuta osnivanjem [[Rimske skupštine|plebejskih skupština]], ustanovljenjem položaja [[Tribun|narodnih tribuna]], koji su na neki način bili političke vođe plebejaca, uvođenjem položaja [[Edil|plebejskih edila]], te posezanjem za [[Secesija plebejaca|secesijom]] kao najjačim oružjem plebejaca, koja je podrazumevala masovno iseljavanje plebejaca iz grada, što je prouzrokovalo drastično smanjenje odbrambene moći Rima. Prema analističkoj tradiciji, do secesije plebejaca došlo je ukupno tri puta, ali se danas smatra da je istorijski kredibilna samo poslednja secesija, do koje je došlo 287. god. st. e.