Inflamacija (antropologija) – razlika između verzija

'''Inflamacija''' je jedan od naziva za [[sepulkralni obred]] spaljivanje pokojnika, osim koga se upotrebljava i ''incineracija'', kao i termini bustuarija i bustuarijalno sahranjivanje (od {{jez-lat|bustum}} - mesto na kome su spaljivani i sahranjivani pokojnici, kasnije je dobilo značenje i grob, spomenik). Termin ''kremacija'' kojim se danas označava spaljivanje pokojnika nije pogodan zbog povezivanja sa [[društveni pokret|društvenim pokretom]] za kremaciju koji je nastao u [[Italija|Italiji]] u [[19. vek]]u, a zatim se preneo i u druge zemlje.<ref>Marija Đurić Srejić, Uvod u fizičku antropologiju drevnih populacija, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 1995. st.101</ref>

 

[[Datoteka:Urnfield burial.png|thumb|right|200px|Kultura polja sa urnama]]

[[Datoteka:Funerary bowls Staatliche Antikensammlungen 7616&7615.jpg|thumb|right|200px|Antičke urne]]

U ranom [[Halštatska kultura|Halštatu]] su ovako uglavnom sahranjivane odrasle individue.

 

U [[Stara Grčka|Staroj Grčkoj]], tokom [[arhajski period|arhajskog perioda]] spaljivanje je najčešće vršeno u samim grobovima koji su imali oblik prostrane jame sa ventilacionim otvorima, tokom klasičnog perioda grobovi su jednostavniji, a urne su mnogo češći nalaz.

Tokom helenističkog perioda inhumacija je mnogo češća.

U [[Stari Egipat|Starom Egiptu]] inflamacija je bila poznata. Kod sarih [[Jevreji|Jevreja]] po pravilu mrtvi nisu spaljivani.

 

Prilikom [[opsada Carigrada|opsade Carigrada]] [[626.]] godine postoje zapisi da su stari [[Sloveni]] spaljivali svoje mrtve. <ref>K. Jirček, Istorija Srba, 1. s.2 Thodoros Synkellos, cap .18</ref> Među pokrštenim [[Sloveni]]ma zadržale su se i inflamacija i inhumacija duži vremenski period. [[Hrišćanska crkva]] je spaljivanje smatrala paganskim običajem, pa je tako [[Karlo Veliki]] [[785.]] godine ovaj običaj zabranio. Tokom srednjeg veka u zapadnoj [[Evropa|Evropi]] spaljivanje je bilo kazna za [[jeretik]]e, a pošto su krupne kosti ipak ostajale cele, ostaci bi po sudskom nalogu usitnjavane i razbacivane.

 

U [[Budizam|Budizmu]] se smatra da je za pokojnika najbolje da bude inflamiran, mada ima primera i inhumacije. U velikom delu [[Japan]]a sačuvan je običaj da se urne postavljaju na groblja koja se ne posećuju, a da se u bilizi mesta stanovanja podigne spomenik. U [[Indija|Indiji]], pripadnici [[Brahamska kasta|Brahamske kaste]] svoje umrle spaljuju i posle deset dana polažu u urnu. U ovoj zemlji je inflamacija javni čin kome pristustvuje veliki broj ljudi, a ceo postupak se odvija prema strogom [[ritual]]u.

 

 

== Izvori ==

{{Reflist|2}}

 

 

[[Kategorija:Arheologija]]