Teodosije II – razlika između verzija

'''Flavije Teodosije''' (lat: Flavius Theodosius), poznatiji kao '''Teodosije II''' ili '''Teodosije Mlađi''', bio je istočnorimski (vizantijski) car od 408. do 450. godine. Njegovu dugotrajnu vladavinu obeležilo je nekoliko teških udaraca (npr navale [[Atila|Atilinih]] [[Huni|Huna]]), ali i dostignuća kao što su bili osnivanje Carigradskog univerziteta (425. god.) i kodifikacija rimskog prava u '''''Teodosijev zakonik''''' (Codex Theodosianus) 438. godine. Sam Teodosije je pre svega bio obrazovan i bojažljiv vladar koji je čitavu vladavinu proveo u [[Carigrad]]u prepuštajući državničke poslove svojim velikodostojnicima, a pre svih ambicioznoj sestri [[Pulherija|Pulheriji]].

 

 

== Mladost ==

Prvih godina Teodosijeve vladavine upravljanje Carstvom je efikasno sprovodio pretorijanski prefekt Antemije. Obrazovanju malog Teodosija posvećena je velika pažnja, a za vaspitača mu je određen evnuh Antioh. Antemije je sigurnom rukom vodio poslove [[Istočno Rimsko carstvo|Istočnog Rimskog carstva]]. Sa Jezergerdom je sklopljen unosan trgovački sporazum, a hunski podanici [[Skiri]] su 409. potučeni na Balkanu. Veliki broj ovih varvara naseljeni su u [[Mala Azija|Maloj Aziji]] kao [[koloni]]. Teodosijev regent je isto tako dodatno utvrdio [[Balkan|balkanske]] gradove, ali i sam Carigrad. Posle šokantne vesti da su [[Vizigoti]] 410. opljačkali [[Rim]], Antemije je 413. godine završio izgradnju novog sistema gradskih bedema oko Konstantinopolja. Ove [[Teodosijeve zidine]], koje su i danas delimično očuvane, su za trećinu povećale površinu Konstantinovog grada i predstavljale su najveće [[Sednji vek|srednjevekovno]] utvrđenje koje će sve do [[Pad Carigrada (1204.)|1204.]] godine uspešno odolevati opsadama.

 

 

== Pulherija i Atenaida-Eudokija ==

== Poslednje godine ==

 

 

Venčanje Valentinijana III i Eudoksije 437. u Carigradu označilo je na određen način vrhunac Teodosijeve porodične sloge. Pomalo rastužena odlaskom ćerke, Eudokija je u društvu svetiteljke Melanije Mlađe, oponašajući [[Jelena (majka cara Konstantina)|Jelenu]], majku [[Konstantin Veliki|Konstantina Velikog]], otišla na hodočašće u Svetu zemlju. Na Istoku je posetila [[Antiohija|Antiohiju]] i [[Jerusalim]], gde je bogato obdarila lokalne crkve, a zauzvrat je u [[Carigrad]] prenela nekoliko vrednih hrišćanskih relikvija. Najzad, caričin povratak sa hodočašća [[439]]. predstavljao je i njenu pobedu nad strogom hrišćankom Pulherijom. Eudokijin štićenik, učeni paganin i pesnik Kir iz Panopolja postavljen je na mesto prefekta Carigrada. Na toj poziciji Kir je stekao veliku popularnost i prestonicom je kružila izreka: "Konstantin je osnovao Grad, ali ga je Kir obnovio !" Izgleda da je sa godinama Teodosije postao sve ljubomorniji, tako da je Kir svrgnut u jesen [[441]]. godine. Morao je da se odrekne paganstva i prihvati mesto episkopa Kotjea u [[Frigija|Frigiji]]. Svrgavanje Kira mogli su izvesti i Pulherijini sledbenici. Eudokija je zatim uz pomoć carevog komornika, evnuha Hrisafija pokušala da natera Pulheriju da se povuče u manastir. Pulherija nije pristala, ali se sklonila sa dvora na jedno od svojih imanja u prestonici. Iz sukoba dve avguste najviše koristi je u stvari izvukao Hrisafije. Optužena za preljubu sa carevim prijateljem iz detinjstva Paulinom, sada poglavarom carske kancelarije (magister officiorum), osramoćena Eudokija je izmolila da joj bude dozvoljeno da se naseli u Jerusalimu. Eudokija je tako zauvek napustila Carigrad i supruga [[443]]. godine, a Paulin je prognan u Kapadokiju gde je i pogubljen 444. godine. Svojom ktitorskom delatnošću Eudokija je stekla naklonost građana Jerusalima, tako da ju je car ubrzo stavio pod diskretan nadzor. Umrla je [[460]]. godine, nadživevši tako i supruga i Pulheriju.

 

{{Commons|Theodosius II}}

* [http://www.roman-emperors.org/theo2.htm Nathan, Geoffrey, "Theodosius II (408-450 A.D.)", ''De Imperatoribus Romanis'']

 

}}

 

 

[[an:Teodosio II]]

[[ar:ثيودوسيوس الثاني]]