Uoči Drugog sv. rata nalazio se đačkom [[bataljon]]u u [[Maribor]]u. U danima aprilske katastrofe on je, sa grupom svojih drugova, pokušao da pruži otpor neprijatelju kod [[Mrkonjić grad]]a. Posle toga je otišao u svoj rodni kraj, a kad je planula prva oslobodilačka [[puška]], stupio je u redove ustanika i među njima ostao tokom cijele narodnooslobodilačke borbe. Sve vrijeme rata bio je [[ratni dopisnik]] zajedno s nerazdvojnim prijateljem i [[kum]]om, takođe veoma poznatim književnikom, [[Skender Kulenović|Skenderom Kulenovićem]].
Djela su mu prevođena na [[Ruski jezik|ruski]], [[Engleski jezik|engleski]], [[Francuski jezik|francuski]], [[nemački jezik|njemački]], [[Ukrajinski jezik|ukrajinski]], [[Poljski jezik|poljski]], [[Češki jezik|češki]], [[Bugarski jezik|bugarski]], [[slovenski jezik|slovenački]] i [[mađarski jezik]].
Cijeli radni i životni vijek nakon Drugog svijetskog rata Branko Ćopić je proveo u Beogradu, ali je vrlo često putovao po Jugoslaviji i drugim evropskim državama. Mnogi su za njega govorili da je najveći [[dječiji pisac]] svih vremena rođen na prostorima bivše Jugoslavije.
Iako je pripadao narodnooslobodilačkom pokretu Branko Ćopić je, kao čovjek velikog obrazovanja, bistrog uma, osjećaja za pravdu i pravednost i kritičkog posmatranja stvarnosti koja ga je okruživala veoma rano počeo da iznosi sopstvena mišljenja o nekim pojavama. Radio je to ili otvoreno ili u literaturi kao pisac. Dana 26. marta 1984. je izvršio samoubistvo skočivši sa mosta.
