Miloš Minić – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
oznake: mobilno uređivanje mobilno veb-uređivanje |
oznake: mobilno uređivanje mobilno veb-uređivanje |
||
Red 74:
Po oslobođenju postaje poslanik Velike antifašističke skupštine narodnog oslobođenja Srbije ([[Antifašistička skupština narodnog oslobođenja Srbije|ASNOS]]-a). Aprila [[1945]]. imenovan je za javnog tužioca [[Srbija|Srbije]]. Iz rata je izašao sa činom [[general-major]]a u rezervi.
Posle imenovanja za javnog tužioca, ponovo je preveden u vojnu službu, s činom [[pukovnik]]a. Bio je javni tužilac na suđenju [[Dragutin Keserović|Dragutinu Keseroviću]], [[Vojislav Lukačević|Voji Lukačeviću]], [[Branko Gašparević|Branku Gašpareviću]] i drugima. Sigurno u njegovoj karijeri najveći, a ujedno i najteži je bio tzv. "[[Beogradski proces]]" protiv [[Dragoljub Mihailović|Draže Mihailovića]] i njegovih saradnika, održan u [[Beograd]]u od [[10. 6.]] [[1946]]. godine. Na suđenju je bio beskompromisan, oštar, nepopustljiv i držao se optužnice. Funkciju javnog tužioca je prestao da vrši [[1950]]. godine.
Od [[1945]]. neprekidno je biran u [[Narodna skupština Republike Srbije|Narodnu skupštinu]] [[Socijalistička Republika Srbija|NR Srbije]] i Narodnu skupštinu [[Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija|FNRJ]] prvog i drugog saziva, u kojoj je bio član zakonodavnih odbora i član Odbora za planove i finansije. Bio je i ministar u Vladi NR Srbije, a zatim i član Republičkog izvršnog veća. Za vreme sukoba sa [[Josif Staljin|Staljinom]], ostao je uz [[Josip Broz Tito|Tita]]. Na Petom kongresu KPJ u [[Beograd]]u jula [[1948]]. godine bio je predsednik izborne komisije koja je imala zadatak da saopšti rezultate za izbor novog [[Centralni komitet Saveza komunista Jugoslavije|Centralnog komiteta]] posle glasanja. Kada je Minić pročitao [[Josip Broz Tito|Titovo]] ime sa 2.318 glasača (koliko je i bilo učesnika Kongresa), prekinut je ogromnim aplauzom i pesmom. Pokušao je da nastavi čitanje rezultata, ali mu delegati to nisu dozvolili. Kongres se završio pevanjem "[[Internacionala|Internacionale]]".
Kao Titov poverenik zauzimao je visoke položaje u vreme raskida sa [[Informbiro]]om. Od [[1950]]. do [[1953]]. bio je ministar u vladi Srbije. Godine [[1953]]. postao je predsednik Izvršnog veća NR Srbije i na toj dužnosti je ostao sve do marta [[1957]]. godine.
| |||