Heruli – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka izmjene |
Nema sažetka izmjene |
||
Red 8:
Ime je u vezi s Vendima, što je zajedničko ime slovenskih plemena. Vendi je ime Germana za Slovene. Vendi su držali teritoriju od reke Elbe do reke Odre. Mnogi Germani su ratovali od sedmog veka sa ratobornim Vendima. Pobedili su ih tek u trinaestom veku. Tad su Vendi bili primorani od Germana da prime hrišćanstvo i postanu Rimo-Katolici. Decidentno pleme Venda koje su Germani zvali Sorbi (Srbi) preživeli su do danas. Danas živi oko 155 000 Sorba u gornjem toku reke Spreče u Lužatiji. Šveđani Srbina zovu Serb. Ne računajući komunističke pečalbare, danas su Srbi koncentrisani i u okolini Drezdena. To je svedočanstvo vekovna srpskog prisustva na širem području današnje severne Nemačke i najverovatnije je da su sva "slovenska plemena" Venda bili Srbi, koji su na tom prostoru "jedini" preživeli do današnjice. Postavlja s pitanje zašto su sva ostala "Slovenska plemena" tih prostora, po istoričarima nestala. Po jednoj teoriji svi gradovi na severu Evrope i Nemačke s imena koja završavaju na IN kao Štetin, Schwerin Demmin... pa i Berlin su osnovali, Vendi Srbi.
Olga Lukovic-Pjanovic kaže da su Bosna i Slavonija bile srpske i zvale se "Bela Srbija", a prostirala se sve do nemačkih granica, što daje osnov teoriji o Vendima. Rober Siprijan zaključuje da su Srbi najstarije stablo slovenske rase, ali germanskih korena. Na Zapadu su ih na Zapadu nazivali Vendi, kao i da su žitelji Sarmatije autohtoni Srbi. Po Iliji Živančeviću Dušanov Zakonik predstavlja samo kontinuitet tradicionalnog vendskog porekla.
Vendi i Srbi su dva imena jednog istog narodnog stabla. Lužički Srbi za sebe kažu da su oni iz balkanske Srbije, što potvrđuju nemački istoričari Setgen (Schottgen) i Krajsih (Kreysig). Analizovali su za osnov ista imena ljudi, reka, planina i drugih geografskih pojmova. Poljaci su u novijim istraživanjima utvrdili prisustvo Srba na baltičkoj obali od pre 2000 godina pre Hrista. To su bili Protosloveni (Protosrbi), čiji su potomci današnji Lužički Srbi.
Uzevši u obzir sve opise, po Herodotu su svi Tračani, Skiti, Vendi, Tribali i Iliri Srbi. Inače Reč Tračani, nastala je u grčkom pogrešno zbog ne mogućnosti izgovora suglasnika, što se odnosi na Rašane. Safarik navodi da je Nikola Frere smatrao srpski majkom tračkog i grčkog jezika. U "Starozitnosti" Safarik piše: "Srbi žive u Evropi od najdavnijih vremena ili od praistorijskog doba, a tako rasprostranjen narod vodi svoje poreklo od najdalje prošlosti". Safarik tvrdi da su Srbi nastanjivali gotovo celu Evropu i mnoge delove Azije, pa otuda ona srpska stara izreka "Govori srpski da te ceo svet razume". Za srpski jezik je Safarik rekao da je "Tako originalan, čist, gramatički savršen, bogat te nije mogao da se oblikuje bez postojanja jednog jedinstvenog prvobitnog i samostalnog naroda", a stari srpski jezik bio je sasvim sličan danasnjem, savremenom, što je retkost u istoriji jezika. A kad je reč o pismu još niko se nije ni priblizio Vukovom pravilu "Piši kao što govoriš, čitaj kako je napisano". Osobine gramatičke savršenosti poseduje sanskrit, što odgovara Safarikovim tvrdnjama. U starom sanskritureč Serbh znači ne dati se nikome, a koren te reči znači seme, koleno i rod. Safarik i Kolar su citirali, takođe, da reč Srbi označava rođake, svojtu. Nepoznatom čoveku Srbin će reci: "Kako se Ti ono zvaše Rođače". U opisu najstarijeg naroda na Balkanu Neda Marinović iznosi da Srbin, u sanskritu, iz koga su potekli svi indo-evropski jezici, među kojima i srpski, označava slobodnog čoveka, junaka, koji se večito bori za sopstveni opstanak. Marinović je previdela Safarikova otkrića, pa je previdela istovetnost harakteristike tih jezika. Valter Vist (Walter Wust) piše da je sanskritski jezik nastao iz vendskog, ali mu ne može odrediti vreme.
Tvrdi da je u Indiju došao sa severozapada, a po svim upoređivanjima jedina je mogućnost da je to bio srpski jezik. Vist je saglasan sa Ilijom Živančevićem, koji kaže: "Sloveni su ostalim narodina dali reč" i on za vreme nastanka sanskritskog jezika određuje 4500 godina pre Hrista. Emil Burnuf (Emil Burnouff) nalazi da je to bilo daleko pre, čak u doba "mračne praistorije". Nije jedini u tvrdnji da su grčki i latinski jezici nastali iz pelazgijskog jezika, a za narod Pelazge kaže da su živeli u Sredozemlju i po Alpima, na koje su došli sa vendskih strana. Pelazge su mnogi prošlovekovni autori identifikovali sa starovekovnim Srbima.
| |||