Narodnooslobodilačka vojska i partizanski odredi Jugoslavije – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 84:
=== 1942: Prodor na zapad i Bihaćka republika ===
{{main|Borbe za Istočnu Bosnu 1942.|Bitka na Kozari|Prodor proleterskih brigada u Zapadnu Bosnu|Bihaćka operacija 1942.|Bihaćka republika}}
[[Datoteka:Istočna Bosna 1942.jpg|minijatura|Tokom operacija u istočnoj Bosni, početkom 1942. godine, nemačke trupe su spalile čitava naselja.]]
[[Datoteka:Ustaše odvode narod Kozare.jpg|minijatura|Ustaše odvode Srbe sa Kozare u sabirne logore, [[1941]].]]
[[File:Partizani idu na front 1942.jpg|thumb|Partizanski borci vozom kreću iz Mliništa na front, novembra 1942.]]
[[Datoteka:Veliki narodni zbor u Bihaću 1942.jpg|minijatura|Veliki narodni zbor u oslobođenom Bihaću, novembra 1942.]]
Početkom [[1942]]. godine, težište borbe se prenelo na područje [[Nezavisna Država Hrvatska|NDH]], gdje su mnogi Srbi ustali na oružje kao odgovor na [[Genocid u NDH|ustaške zločine]]. Tokom prvih nekoliko mjeseci [[1942]]. godine, [[Prva proleterska brigada]] pod komandom [[Koča Popović|Koče Popovića]] je vodila [[borbe u istočnoj Bosni 1942.|borbe u istočnoj Bosni]]. [[Četnici]], koji su držali ovo područje, nisu želeli borbu protiv Nemaca već samo protiv ustaša. Oni su se ponudili Nemcima kao saveznici protiv partizana. Za partizane je Istočna Bosna bila od presudne važnosti, zbog planiranog povratka u Srbiju i dizanja ustanka na proleće 1942. godine. Partizani su početkom marta poduzeli ofanzivu na području Istočne Bosne, tokom koje su zauzeli bitna četnička uporišta: [[Vlasenica|Vlasenicu]], [[Milići|Miliće]], [[Srebrenica|Srebrenicu]], [[Bratunac]], [[Fakovići|Fakoviće]] i [[Drinjača (Zvornik)|Drinjaču]]. Neposredno po partizanskom zauzimanju istočne Bosne, aprila [[1942]]. godine je usledila udružena osovinska [[operacija Trio]], poznata kao [[treća neprijateljska ofanziva]], koju je predvodio njemački general [[Paul Bader]]. [[Prva proleterska brigada|Proleteri]] su tada izvršili iscrpljujući [[Igmanski marš]] preko zaleđene planine da bi izbegli uništenje. ▼
{{citiranje|Iznenađujuća je bila činjenica da su Dangićevi ljudi redovno izbegavali borbu s nemačkim trupama i na njih nisu otvarali vatru. Manji odredi i pojedinci, koji više nisu imali nikakav izlaz, predavali su se bez borbe i polagali svoje oružje. To isto je učinio jedan kompaktni odred od oko 400 ljudi. Pri tome su ljudi izjavljivali da su oni to radili po naređenju majora Dangića, pošto im je on bio zabranio da se bore protiv nemačkih trupa. <ref>[http://www.znaci.net/00001/4_12_2_23.htm Izveštaj Opunomoćenog komandanta u Srbiji od 5. februara 1942. komandantu Jugoistoka o toku pregovora s majorom Dangićem u Beogradu]</ref>|Izveštaj Opunomoćenog komandanta u Srbiji od 5. februara 1942. komandantu Jugoistoka}}
▲Početkom [[1942]]. godine, težište borbe se prenelo na područje [[Nezavisna Država Hrvatska|NDH]], gdje su mnogi Srbi ustali na oružje kao odgovor na [[Genocid u NDH|ustaške zločine]]. Tokom prvih nekoliko mjeseci [[1942]]. godine, [[Prva proleterska brigada]] pod komandom [[Koča Popović|Koče Popovića]] je vodila [[borbe u istočnoj Bosni 1942.|borbe u istočnoj Bosni]]. [[
{{citiranje|U Vlasenici su odmah objavili da su je oslobodili od petokolonaša, a pored toga pozvali su muslimanski svet da im javi imena oficira koji su ih maltretirali i ubijali.<ref>[http://znaci.net/00001/4_14_1_65.htm Izveštaj majora Radoslava Đurića od 26. marta 1942. Draži Mihailoviću o vojno-političkoj situaciji u istočnoj Bosni i stanju četničkih jedinica]</ref>|Izveštaj majora Đurića generalu Mihailoviću od 26. marta 1942.}}
Neposredno po partizanskom zauzimanju istočne Bosne, aprila [[1942]]. godine je usledila udružena osovinska [[operacija Trio]], poznata kao [[treća neprijateljska ofanziva]], koju je predvodio njemački general [[Paul Bader]]. [[Prva proleterska brigada|Proleteri]] su tada izvršili iscrpljujući [[Igmanski marš]] preko zaleđene planine da bi izbegli uništenje.
U junu i julu 1942. okupatori su uz pomoć ustaša i četnika poveli veliku ofanzivu protiv partizanskog uporišta na Kozari, u zapadnoj Bosni. Nakog teške [[Bitka na Kozari|bitke na Kozari]], koja je vođena preko mesec dana, osovinske snage su uspele da poraze partizane, čineći masovne zločine i deportujući 68.600 Kozarčana, uključujući 23.000 djece, u koncentracione logore.<ref>[http://www.znaci.net/00001/106_2.htm Dragoje Lukic: RAT I DJECA KOZARE]</ref>
| |||