Ratko Pavlović – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka izmjene |
Nema sažetka izmjene |
||
Red 34:
Juna meseca, jugoslovenski studenti su organizovali Svestudentski zbor protiv rata i fašizma. Pavlović je napisao govore skoro svih studentskih organizacija,<ref name="udovički3">Lazar Udovički, "Španija moje mladosti: Pismo mojoj deci" (Beograd: Čigoja štampa, 1997), 76.</ref> a potom su oni uvršteni u brošuru „''Svi za mir - mir za sve''“, koja je štampana uoči održavanja Svetskog omladinskog kongresa u [[Ženeva|Ženevi]] septembra 1936. Radio je na sastavljanju brošure zajedno sa [[Veljko Vlahović|Veljkom Vlahovićem]], s kojim se sprijateljio još u Beogradu i koji je došao u Prag bežeći od jugoslovenske policije. Vlahović i Lazar Udovički su bili deo jugoslovenske delegacije u Ženevi, koju je predvodio [[Ivo Lola Ribar]].
Preko leta, jugoslovenski komunisti u Pragu su se organizovali u dve partijske ćelije. Jedna je bila u domu jugoslovenskih studenata, a druga se sastojala od starijih političkih emigranata i studenata koji su živeli van doma. U prvoj su, pored Ćićka, bili Lazar Udovički, [[Branko Krsmanović]], [[Marko Spahić]] i Veljko Vlahović. Pavlović je ujedno bio i sekretar te partijske ćelije. U drugoj ćeliji su bili [[Ilija Engel]], [[Oskar Danon]], [[Ivo Vejvoda]], [[Adela Bohunicki]] i [[Zora Gavrić]]
Avgusta 1936. godine počeo je [[Velika čistka|Prvi moskovski proces]]. Nakon njega su 25. avgusta pogubljeni stari boljševici i [[Lenjin|Lenjinovi]] bliski saveznici [[Lev Kamenjev|Kamenjev]] i [[Zinovjev]]. Ratko Pavlović je na sastanku partijske ćelije javno istupio protiv Staljina, tvrdeći da su optužbe fabrikovane. Rekao je da su ubijeni opozicija, ali ne i izdajnici Sovjetskog Saveza. Govorio je o Staljinovoj pogrešnoj interpretaciji klasika marksizma, i pozivao na povratak Lenjinu. Lazar Udovički tvrdi da su on i Branko Krsmanović podržali Ćićkove kritike, a da su Marko Spahić i Veljko Vlahović ćutali.<ref name="udovički43">Lazar Udovički, "Španija moje mladosti: Pismo mojoj deci" (Beograd: Čigoja štampa, 1997), 77.</ref> Sa druge strane, drugovi iz ćelije van doma bili su zaprepašteni, i Adela Bohunicki je lično napala Ćićka, tvrdeći da nema razloga da se sumnja u Staljina. Od tog sastanka, Pavlovića je počeo da prati glas da je [[trockizam|trockista]], što je trajalo sve do njegove pogibije. Uprkos tome, u jesen 1936. je izabran za predsednika glavnog udruženja jugoslovenskih studenata, ''Akademskog društva „Jugoslavija“'', koje je brojalo oko 200 članova.
=== Španski građanski rat ===
Linija 51 ⟶ 53:
=== Pogibija ===
Poginuo je kao komandant Drugog južnomoravskog partizanskog odreda, u borbi s bugarskim jedinicama, kod sela [[Strezimirovci|Strezimirovaca]], [[26. april]]a [[1943]]. godine, na [[Jugoslavija|jugoslovensko]]-[[Bugarska|bugarskoj]] granici. Prema drugoj verziji, optužen je za "
Odlukom [[Predsedništvo AVNOJ-a|Predsedništva]] [[Antifašističko veće narodnog oslobođenja Jugoslavije|Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije]] (AVNOJ), [[9. oktobra]] [[1945]]. godine je proglašen za [[Narodni heroj Jugoslavije|narodnog heroja Jugoslavije]]. Odlukom [[Vrhovni sovjet SSSR|Prezidijuma Vrhovnog sovjeta SSSR-a]], kao istaknuti borac protiv [[Fašizam|fašizma]], odlikovan je [[Orden Otadžbinskog rata|Ordenom otadžbinskog rata prvog stepena]].
| |||