Genocid u Srebrenici – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 207:
S vremenom, a pogotovo objavljivanja video-snimke "Škorpiona" u junu 2005. godine, u srpskoj javnosti - kako u RS, tako i u samoj Srbiji - je počeo prevladavati stav da se masovna ubistva uistinu dogodila, ali se umjesto toga počeo osporavati njihov opseg, karakter, kao i broj žrtava. Tako se smatra da je brojka od oko 8000 žrtava preuveličana, odnosno da je veliki dio bošnjačkih žrtava poginuo u borbama za enklavu, odnosno u pokušaju proboja. Idalje ne postoji spisak sa 8000 žrtava. U Potočarima je sahranjeno oko 4000 ljudi, mada opšte je poznato da su sahranjeni i poginuli na ratištima, zbog toga što su njihove porodice tako tražile. Također se osporavaju navodi da su masovna ubistva zarobljenika bila unaprijed planirana, odnosno da su snage RS-a napale enklavu s jasnom namjerom da počine masakr. Kao motiv zločina se najčešće navodi odmazda zbog brojnih zločina koje su bošnjačke snage počinile nad srpskim civilima u okolici Srebrenice. Preuveličavanje zločina kod Srebrenice je, prema takvim mišljenjima, motivirano nastojanjem zapadnih sila da se demoniziraju Srbi kao nacija, opravda vojna intervencija protiv njihovih entiteta i država, odnosno zataškaju zločini u kojima su sami Srbi bili žrtve, odnosno opravdaju bošnjački, hrvatski i NATO-vi zločini.
Revizionistički stavovi prema Srebrenici postoje i među [[ekstremna ljevica|ekstremnim ljevičarima]] i pacifistima u zapadnim državanma koji su se suprostavljali NATO-vim vojnim intervencijama u BiH i kasnije na Kosovu. Prema njima je masakr preuveličan, odnosno njegovi detalji postali predmetom medijske manipulacije kojim bi se opravdale ne samo te intervencije, nego ustanovila doktrina tzv. [[humanitarni rat|humanitarnog rata]] kojom SAD i njihovi saveznici pod krinkom spriječavanja genocida i potlačivanja etničkih manjina krše međunarodno pravo u svrhu ostvarivanja vlastitih ekonomskih interesa, za što je primjer [[rat u Iraku]]. Najpoznatiji predstavnici takvih stavova su [[Diana Johnstone]] i [[Noam Chomsky]]. Poznati izraelsko-američki istoričar je izjavio "Srpske snage su pustile žene i djecu da odu iz Srebrenice, nisu ih ubijali. To očigledno nije genocid. Genocid je pokušaj da se potpuno zbrišu ljudi, a ako želite da potpuno zbrišete jedan narod ne puštate žene i djecu. Zapad je iz sopstvenih političkih razloga odlučio da će Srebrenica biti simbol srpskih ratnih zločina. A da bi osnažili taj simbol, pretvorili su ga u genocid, ono što nije bio."
U manjem dijelu bošnjačke javnosti, uključujući i neke od preživjelih iz Srebrenice, s vremenom su se pojavile [[teorija zavjere|teorije zavjere]] koje pad Srebrenice te događaje koji su uslijedili tumače kao posljedicu tajnog sporazuma između Alije Izetbegovića i Karadžića o razmjeni istočnobosanskih enklava za dijelove Sarajeva sa srpskom većinom. Prema tim špekulacijama, Srebrenica i Žepa su namjerno žrtvovane, iako su se mogle vojnički obraniti. U tom sporazumu su sudjelovale i zapadne vlade, čime se tumači njihova nevoljkost da uhvate Karadžića koji bi na suđenju mogao iznijeti kompromitirajuće detalje.
| |||