| bitke =ratovi protiv [[TurgešTurgeši|Turgeša]]a, arapski plemenski sukobi u Horasanu, [[Abasidski ustanak]]
}}
'''Nasr ibn Sajjar''' (''Nasr ibn Sayyar''; {{lang-ar|نصر بن سيار}}, puno ime ''Naṣr ibn Sayyār al-Laythi al-Kinani''; 663–748) bio je arapsko-muslimanski vojskovođa u službi [[Omejadski KalifatOmejadi|Omejadskog Kalifata]], poznat kao posljednji omejadski guverner [[Veliki Horasan|Horasana]].<ref name="EI2">Bosworth (1993), pp. 1015–1016</ref> Na to je mjesto došao godine 738. i kao iskusan vojskovođa je uspio stablizirati granicu Kalifata, odbiti turgeške napade i povratiti izgubljene arapske teritorije u [[Transoksijana|Transoksijani]]. Zahvaljujući svojim diplomatskim vještinama je uspio smiriti i sukobe između pripadnika arapskih plemena porijeklom sa sjevera i plemena porijeklom sa juga Arabije, a koje su prije toga izazivale trajnu nestabilnost u Horasanu. Međutim, ni Nasrove vještine nisu mogle zaustaviti seriju građanskih ratova i ustanaka potaknutih borbom za vlast nakon smrti kalifa [[Hišam ibn Abd al-Malik|Hišama]] 743. godine, kao ni kompenzirati decenijama akumulirano nezadovoljstvo omejadskom vlašću na području Horasana i šire. Nasr ibn Sajjar je za vrijeme vladavine kalifa [[Marvan II|Marvana II]] bio prisiljen gušiti ustanak omejadskih klanova al-Kirmanija i Ibn Surraya, kada je 747. izbio u Horasanu izbio ustanak sljedbenika hašimitske ([[kejsanitikejsanitski šijiti|kejsanitske]]) sekte na čelu sa Imamom Ibrahimom. Iako se Nasr odmah pomirio i udružio snage s omejadskim pobunjenicima te zarobio Ibrahima, ustanici su pod vodstvom darovitih vojskovođa [[QahtabaKahtaba ibn ShabibŠabib al-Ta'i|Kahtabe ibn Šabiba al-Ta'ija]] i [[Abu Muslim Horasani|Abu Muslima]]a ne samo nastavili pružati otpor, nego su 14. februara 748. zauzeli njegovo sjedište [[Merv]], a potom omejadske trupe protjerali u [[Perzija|Perziju]]. Nakon niza poraza, Nasr ibn Sajjar je umro povlačeći se prema [[Hamadan]]u.
