|
'''Naser Orić''' (rođen [[3. mart3.|3. marta]]a [[1967]]. u [[Potočari]]ma, [[Srebrenica]], [[Bosna i Hercegovina]]) je bošnjački oficir, komandant snaga [[Armija RBiHRepublike Bosne i Hercegovine|Armije RBiH]] u Srebrenici tokom [[Rat u Bosni i Hercegovini|agresije na zemlju]]. 4. jula je pravosnažno oslođen svih optužbi pred međunarodnim sudom u Haagu.
== Vojno-policijska karijera ==
Naser Orić je svoj vojni rok koji se obavezno služio u [[Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija|SFRJ]] odslužio [[1985]]. i [[1986]]. godine u specijalnoj jedinici atomsko-biološko-hemijske odbrane [[JNAJugoslovenska narodna armija|Jugoslavenske narodne armije]]. Iz JNA je izašao sa činom desetara.
Naser je bivši policajac. Godine [[1988]]. završio je šestomjesečni kurs u [[Zemun]]u, a pripravnički staž je odslužio na Savskom Vencu u [[Beograd]]u. Kao pripadnik policijske jedinice za specijalne zadatke, nastavio je pohađati kurseve još dvije godine. Godine [[1990]], Naser je poslan na [[Kosovo]] kao pripadnik policijske jedinice za specijalne zadatke Ministarstva unutrašnjih poslova [[Srbija|Republike Srbije]]. Nakon toga se vratio u Beograd. Po povratku u Beograd je bio tjelohranitelj [[Slobodan Milošević|Slobodana Miloševića]], a tokom demonstracija 9. marta 1991. je učestvovao u hapšenju [[Vuk Drašković|Vuka Draškovića]]. Može se vidjeti na snimku Miloševićevog govora na [[Gazimestan|Gazimestanu]] [[28. jun6.|28. juna]]a [[1989]]. Dana [[5. august8.|5. augusta]]a [[1991]]. godine, raspoređen je na dužnost u Stanicu javne bezbjednosti na [[Ilidža|Ilidži]], u Sarajevu. Krajem [[1991]]. godine, Naser Orić je premješten u Stanicu javne bezbjednosti u Srebrenici, a [[8. april4.|8. aprila]]a [[1992]]. postao je komandir stanice policije u Potočarima.
== Rat ==
Dana [[17. april4.|17. aprila]]a [[1992]], u Potočarima je osnovana Teritorijalna odbrana, a Naser Orić je postao njen komandant. Komandna zona Teritorijalne odbrane Potočari obuhvatala je mjesne zajednice Potočari, Likari, Čauš, Zalažje i Ažlica.
[[Datoteka:Naser Oric.jpg|thumb|200px|Naser Orić u uniformi]]
Dana [[20. maj5.|20. maja]]a 1992. godine, članovi Kriznog štaba TO-a Srebrenice imenovali su ga za komandanta. Dana [[27. juni6.|27. juna]] 1992, [[Sefer Halilović]], načelnik Štaba Vrhovne komande Armije Republike Bosne i Hercegovine zvanično je potvrdio imenovanje Nasera Orića za komandanta Štaba TO-a Srebrenica. Naser Orić je komandovao svim jedinicama potčinjenim Štabu TO-a Srebrenica. Dana [[8. august8.|8. augusta]]a 1992, imenovanje Nasera Orića na položaj komandanta Štaba TO-a Srebrenica potvrdilo je i [[Predsjedništvo Republike Bosne i Hercegovine|Predsjedništvo Republike Bosne i Hercegovine]]. Dana [[3. septembar9.|3. septembra]] 1992, Štab TO-a Srebrenica preimenovan je u Štab Oružanih snaga Srebrenica. Naser Orić je ostao na položaju komandanta.
Kad je [[1. juli7.|1. jula]] 1992. u Srebrenici osnovano Ratno predsjedništvo, Naser Orić je postao njegov član. Na tu funkciju je imenovan u svojstvu komandanta Štaba TO-a Srebrenica.
Komandne dužnosti Nasera Orića proširene su kad je početkom novembra 1992. godine imenovan za komandanta Združenih oružanih snaga podregije Srebrenica. Pod njegovom komandom je bilo geografsko područje koje je obuhvatalo teritorije nekoliko općina: Srebrenice, [[Bratunac|Bratunca]], [[Vlasenica|Vlasenice]], te [[Zvornik]]a u istočnoj Bosni.
Dana [[1. januar1.|1. januara]]a [[1994]], sve jedinice pod komandom Nasera Orića preimenovane su u Komandu 8. operativne grupe "Srebrenica" Armije Republike Bosne i Hercegovine.
Dana [[12. juli7.|12. jula]] 1994, Naser Orić je unaprijeđen u čin [[brigadir]]a.
Početkom [[1995]]. godine, 8. operativna grupa "Srebrenica" postala je 28. divizija 2. korpusa Armije RBiH. Naser Orić je ostao na položaju komandanta te jedinice sve dok u augustu 1995. godine nije izašao iz Armije. Naser je napustio Srebrenicu u [[maj]]u 1995. godine.
== Suđenje ==
U martu [[2003]]. Orić je optužen za ratne zločine. [[10. april4.|10. aprila]]a 2003. uhapšen je u [[Tuzla|Tuzli]] i isporučen u [[Hag|Haag]]. Prije hapšenja Naser Orić se uvijek dobrovoljno odazivao na pozive haaških istražitelja. Dana [[11. april4.|11. aprila]]a izjasnio se nevinim. Dana [[25. juli7.|25. jula]] 2003. sud odbija Orićev zahtjev na privremeno puštanje iz pritvora.
Suđenje je počelo u oktobru 2004. i trajalo do [[april]]a 2006. Dana [[30. juni6.|30. juna]] [[2006]]. sud ga oslobađa po većini tačaka optužnice, a osuđuje ga na dvije godine zatvora zbog nepoduzimanja preventivnih mjera za okrutno postupanje i ubistva prema nekoliko srpskih zarobljenika u Policijskoj stanici u Srebrenici u periodu između [[27. decembar12.|27. decembra]] [[1992]]. i [[20. mart3.|20. marta]]a [[1993]].
Orić je oslobođen optužbi kako po individualnoj, tako i po komandnoj odgovornosti. Za razaranja u selima Kravica, Šiljkovići, Bjelovac, Fakovići i Sikirić, navodi se u presudi, optužba nije pružila uverljive dokaze da su za njih odgovorne [[Armijaarmija RBiHRepublike Bosne i Hercegovine|bosanske snage]], budući da su u tim selima vođene borbe u kojima su [[VRSvojska Republike Srpske|srpske snage]] koristile [[artiljerija|artiljeriju]], a u slučaju Bjelovca čak i [[avijacijazrakoplovstvo|avijaciju]].
Prethodno je po pravilu 98 bis Orić oslobođen po dvije tačke optužnice koje su se odnosile na pljačku javne ili privatne imovine Srba.
| 