|
'''Milić od Mačve''' (*[[30. 10.|30. oktobar]] [[1934]], [[Belotić (Bogatić)|Belotić]] — † [[8. 12.|8. decembar]] [[2000]], [[Beograd]]), bio je jedan od najpoznatijih srpskih slikara [[20. vijek|XX vekveka]]a.
Milićevo pravo ime bilo je '''Milić Stanković''' ali je široj javnosti više poznat pod svojim umetničkim pseudonimom Milić od Mačve, značenja da je poreklom iz [[Mačva|Mačve]], oblasti u severozapadnoj Srbiji čiji je najveći grad [[Šabac]].
Srednjoškolsko obrazovanje je završio u [[Šabačka gimnazija|Šabačkoj gimnaziji]]. Diplomirao je na [[ALU (Beograd)|Akademiji likovnih umetnosti]] (danas, [[FLU (Beograd)|Fakultet likovnih umetnosti]]) [[1959]]. godine. Nakon toga je bio na studijskom boravku u [[Pariz]]u. Prvu samostalnu izložbu otvorio je [[1. septembar9.|1. septembra]] [[1959]]. u [[Beograd]]u. Prvu samostalnu izložbu u inostranstvu imao je [[1964]]. godine u [[Ženeva|Ženevi]]. Član je [[ULUS]] od [[1960]]. godine. Tokom [[1964]]. i [[1965]]. godine živeo je i radio u [[Pariz]]u, potom u [[Beograd]]u, [[BriselBruxelles|Briselu]]u, [[Belotić]]u, na [[Zlatibor]]u i na [[Piros]]u ([[Grčka]]). Bio je jedan od 13 članova društva „[[Medijala]]“, osnovanog [[1956]]. (ili [[1958]].{{činjenica|date=07. 2010.}}) godine. Članovi grupe bili su: [[Olja Ivanjicki]], [[Miro Glavurtić]], [[Vladimir Veličković]], [[Kosta Bradić]], [[Ljuba Popović]], [[Dado Đurić]], Milić od Mačve, [[Vladan Radovanović]], [[Uroš Tošković]], [[Milovan Vidak]], [[Siniša Vuković]] i [[Svetozar Samurović]].
Na njegovim slikama dominiraju lebdeći balvani po kojima je naročito poznat, zatim užarene lopte i sante leda. Njegovi uzori u [[slikarstvo|slikarstvu]] bili su [[HijeronimusHieronymus BošBosch|Boš]], [[Piter Pol Brojgel|Brojgel]], [[Ivan Generalić]] i [[Salvador Dalí|Salvador Dali]], a za njegovo [[slikarstvo]] bi se moglo reći da je svojstvena mešavina figurativnog [[nadrealizam|nadrealizma]] i [[naivna umetnost|naivne umetnosti]]. Osim slikanja bavio se i [[arhitektura|arhitekturom]] (projektovao je i sagradio tri ateljea), [[vajarstvoskulptura|vajarstvom]] i pisanjem [[poezija|poezije]].
Imao je specifičan stil odevanja: crni plašt sličan [[mantija|mantiji]], crnu [[beretka|beretku]] i [[štap]] nalik na [[episkopepiskopos|vladičanski]].
Devedestih godina [[20. vijek|XX vekveka]]a istupao je u javnosti kao zastupnik [[Srpska autohtonistička škola|Srpske autohtonističke škole]] koja smatra da su [[Srbi]] najstariji narod na svetu. Verovao je u [[Teslino tajno oružje]] i pominjao ga u vidu pretnje "ako samo jedna [[bomba]] padne na [[Beograd]]..."<ref name="teslino_tajno_oružje">[http://www.dnevnik.rs/arhiva/19-04-2004/Strane/feljton.htm Teslino tajno oružje]</ref>. Bio je protivnik [[Srpska akademija nauka i umetnosti|Srpske akademije nauka i umetnosti]] i predlagao da se nekim [[SANUsrpska akademija nauka i umetnosti|akademicima]] oduzmu doktorske titule. U nekim krugovima važio je za jednog od najvećih srpskih rodoljuba.
Gradu [[Kruševac|Kruševcu]] ostavio je oko 130 slika, uglavnom [[uljeuljene na platnuboje|ulja na platnu]], uz nekoliko [[akvarel]]a i [[grafika]].
Njegova ćerka je poznata multimedijalna umetnica [[Simonida Stanković]].
Preminuo je [[8. decembar12.|8. decembra]] [[2000]]. godine i sahranjen u [[Aleja zaslužnih građana|Aleji zaslužnih građana]] na [[Novo groblje (Beograd)|Novom groblju]] u [[Beograd]]u.
== Izvori ==
| 