Manastir Manasija – razlika između verzija

Manastir je podigao despot [[Stefan Lazarević]], poznat i kao ''Visoki Stefan'', čije se mošti, po mišljenju nekih stručnjaka, nalaze u južnom delu crkve, ispod bele mermerne ploče. Gradnja je trajala između [[1407]]. i [[1418]]. godine. Odmah posle osnivanja, Manasija je postala kulturni centar despotovine. Njena „[[Resavska škola]]“ bila je prepisivačka radionica i bila je izvor pisanih dela i prevoda i posle pada despotovine, kroz ceo [[15. vekvijek|15.]] i [[16. vijek|16. vek]].

Zapadni deo crkve, takozvana „priprata“, prilikom jedne eksplozije u [[18. vekvijek|18. veku]]u teško je oštećena, pa je današnja priprata većim delom naknadno dozidana. Srećom, u tom delu crkve očuvan je pod u [[mozaik]]u, koji je rađen od krupnog raznobojnog kamena.

Na južnom i severnom zidu - u pevnicama - očuvani su veličanstveni likovi svetih ratnika. U gornjim zonama pevnica naslikane su scene iz života Gospoda Hrista i ilustrovane Njegove priče iz [[JevanđeljeEvanđelje|Jevanđelja]]. U glavnom kubetu su predstavljeni starozavetni proroci. U oltaru je naslikano Pričešće apostola i Povorka svetih otaca, među kojima je (poslednji u redu prema severu) prvi srpski arhiepiskop - [[sveti Sava]]. Na stubovima su dobro očuvani medaljoni sa poprsjima svetitelja, kao lik svetog arhanđela Mihaila (na južnom) i svetog Petra Aleksandrijskog (na severnom stubu).