Vještačka inteligencija – razlika između verzija

Istraživanja u VI, su fokusirana na sljedeće komponente inteligencije: učenje, razmišljanje, riješavanjerješavanje problema, percepcija i korišćenje jezika.

Postoji više različitih oblika učenja koji su primjenjeni na oblast vještačke inteligencije. Najjednostavniji se odnosi na učenje na greškama preko pokušaja. Na primjer, najjednostavniji računaraski program za riješavanjerješavanje problema matiranja u jednom potezu u [[šah]]u, je istraživanje mat pozicije slučajnim potezima. Jednom iznađeno riješenje, program može zapamtiti poziciju i iskoristiti je sljedeći put kada se nađe u identičnoj situaciji. Jednostavno pamćenje individualnih poteza i procedura - poznato kao [[mehaničko učenje]] - je vrlo lako implementirati u računarski sistem. Prilikom pokušaja implementacije tzv., uopštavanja, javljaju se veći problemi i zahtjevi. Uopštavanje se sastoji od primjene prošlih iskustava na analogne nove situacije. Na primjer, program koji uči prošla vremena glagola na srpskom jeziku mehaničkim učenjem, neće biti sposoban da izvede prošlo vrijeme, recimo glagola skočiti, dok se ne nađe pred oblikom glagola skočio, gdje će program koji je sposoban za uopštavanje naučiti "dodaj -o i ukloni -ti" pravilo, te tako formirati prošlo vrijeme glagola skočiti, bazirajući se na iskustvu sa sličnim glagolima.

== RiješavanjeRješavanje problema ==

RiješavanjeRješavanje problema, naročito u vještačkoj inteligenciji, se karakteriše po sistematskom traženju u rangu mogućih akcija s ciljem iznalaženja nekog ranije definisanog riješenja. Metode riješavanjarješavanja problema se dijele na one posebne i one opšte namjene. Metoda posebne namjene je traženje adaptiranog riješenja za određeni problem i sadrži vrlo specifične osobine situacija od kojih se on sastoji. Kao kontrast, metod opšte namjene se može primjeniti na širi spektar problema. Tehnika opšte namjene koja se koristi u VI je metod krajnje analize, dio po dio, ili postepeno dodavanje, odnosno redukovanje različitosti između trenutnog stanja i krajnjeg cilja. Program bira akcije iz liste metoda - u slučaju jednostavnog robota koraci su sljedeći: PICKUP, PUTDOWN, MOVEFROWARD, MOVEBACK, MOVELEFT i MOVERIGHT, sve dok se cilj ne postigne.

U godinama koje slijede skup u Dartmudu, postižu se značajni napreci. Konstruišu se programi koji riješavajurješavaju različite probleme. Na primjer, studenti Minskog će krajem šezdesetih godina implementirati program Analogy, koji je riješavaorješavao geometrijske probleme, slične onima koji se javljaju u [[test inteligencije|testovima inteligencije]], i program Student, koji riješavarješava [[algebra|algebarske]] probleme napisane na [[engleski jezik|engleskom jeziku]]. Nevil i Simon će razviti ''General Problem Solver (GPS)'', koji pokušava imitirati ljudsko rezonovanje. Samuel je napisao programe za igru sličnu dami (checkers), koji su bili osposobljeni za učenje te igre. Mekarti, koji je u međuvremenu otišao na MIT, implementira programski jezik [[Lisp]], [[1958]]. godine. Iste godine je napisao članak, ''Programs with Common Sense'', gdje opisuje jedan hipotetički program koji se smatra prvim kompletnim sistemom vještačke inteligencije.