Slaviša Vajner – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka izmjene |
|||
Red 19:
Nakon mature preselio se u [[Zagreb]] gdje je upisao Građevinsko-tehnički odjel [[Građevinski fakultet u Zagrebu|Tehničkog fakulteta]] [[Sveučilište u Zagrebu|Sveučilišta u Zagrebu]]. Dolaskom na zagrebačko sveučilište, kao student tehnike, ponovo se angažovao u antirežimskim političkim akcijama. Bio je izabran za predsjednika Udruženja studenata Tehničkog fakulteta, u kojem se svesrdno borio za objedinjavanje svih studenata na fakultetima u [[Sveučilište u Zagrebu|Zagrebu]], [[Univerzitet u Beogradu|Beogradu]] i [[Univerzitet u Ljubljani|Ljubljani]]. Zalagao se za liniju progresivnog [[Jugoslaveni|jugoslavenstva]], za bratstvo i jedinstvo među budućom tehničkom inteligencijom. Neposredno nakon završenih studija, [[16. 1.]] [[1928]], Slaviša je dobio diplomu građevinskog inžinjera.<ref name="mč"/>
=== Karijera, porodica i aktivnosti u KPJ
Slaviša je odmah po završetku fakulteta otišao na odsluženje vojnog roka u [[Jugoslovenska vojska|Vojsci Kraljevine Jugoslavije]]. Kao inženjer građevine služio je skraćeni vojni rok u ratnoj mornarici u [[Tivat|Tivtu]]. U vojnoj knjižici mu je pisalo da je u vojnoj službi bio vrlo dobar, miran i pouzdan, osposobljen za podnarednika-đaka tehničara. Kasnije mu je priznat čin inžinjerijskog potporučnika Vojske Kraljevine Jugoslavije. Nakon odsluženog vojnog roka, u [[januar]]u [[1929]] godine, Slaviša se zaposlio u državoj službi u svojstvu inžinjera u Higijenskom zavodu u Zagrebu. Iste godine, u [[Septembar|septembru]], oženio se za profesoricu povijesti Slavu Ivančević. Radeći u Zagrebu Slaviša je došao u neposredni kontakt sa [[Komunistička partija Jugoslavije|Komunističkom partijom Jugoslavije]] (KPJ). U Higijenskom zavodu je već tada postojala jaka ćelija partijske organizacije, u kojoj je bio sekretar dr. [[Miloš Araninski]] i članovi: dr. [[Hrvoje Iveković]], dr. [[Pavle Gregorić|Pavle Gregorić Pajo]], inž. [[Jovan Dugošević]] i drugi poznati revolucionari, kasnije aktivni učesnici u NOB-u.<ref name="mč"/>
U septembru 1929 godine Slaviša je dobio premještaj u [[Banja Luka|Banja Luku]] sa obrazloženjem da treba pomoći u razvoju tek osnovanog Higijenskog zavoda [[Vrbaska banovina|Vrbaske banovine]]. Na novu dužnost je stupio [[24. 1.]] [[1930]]. Prilikom hapšenja komunista iz zagrebačkog Higijenskog zavoda policija je u dva navrata hapsila i Slavišu, optužujući ga za aktivnosti na širenju komunističke propagande. Tada, [[17. 2.]] 1930, u policiji je formiran karton sa podacima i fotografijom Slaviše Vajnera. U Banja Luci je Slaviša našao novu revolucionarnu sredinu i povezao se sa već tada poznatim borcima protiv [[Šestojanuarska diktatura|šestojanuarske diktature]]: dr. [[Mladen Stojanović|Mladenom Stojanovićem]], [[Safet Krupić|Safetom Krupićem]], dr. [[Vaso Butozan|Vasom Butozanom]], [[Jovan Đurđević|Jovanom Đurđevićem]] i dr. Negdje u to isto vrijeme postao je i stalni suradnik progresivnog Kluba akademičara Banja Luke, u kojem se aktivno radilo na sociološko-ekonomskim istraživanjima krajiških sela, a što je bila izvanredno pogodna forma za rad i uticaj KPJ na selu. U Banja Luci su rođeni Slavišini sinovi Dobriša i Nebojša. Iako je 1930 banjalučka polica izvršila provalu gradske partijske organizacije, Slaviša je ostao na slobodi pošto policija nije raspolagala čvrstim dokazima za opravdanje njegovog hapšenja.<ref name="mč"/>
[[1936]], kao "nepoćudan" tadašnjim vlastima, Slaviša je bio premješten u [[Sarajevo|sarajevski]] Higijenski zavod. U Sarajevu se vrlo brzo povezao sa progresivnim intelektualcima i komunistima. Njegova izuzetna ličnost, široka kultura i visoko stručno tehničko znanje mu je pomoglo da vrlo brzo postane pokretač brojnih akcija u Gradu. [[1938]] godine Slaviša je bio izabran za sekretara sarajevske akcije Udruženja jugoslavenskih inženjera i arhitekata.<ref name="mč"/>
=== Drugi svjetski rat i narodnooslobodilačka borba ===
Posle kratkotrajnog [[Aprilski rat|Aprilskog rata]] i okupacije [[Kraljevina Jugoslavija|Kraljevine Jugoslavije]] Slaviša, po nalogu Partije, odlazi na [[Romanija|Romaniju]], gde rukovodi primpremama za ustanak [[Narodnooslobodilačka vojska Jugoslavije|Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije]] (NOVJ). Bio je komandir prve partizanske čete, a kasnije i prvog partizanskog [[Romanijski partizanski odred|Romanijskog partizanskog odreda]]. On je već [[1941]] godine, učestvovao u jurišima na Žljebove, Mokro, Kram, [[Sokolac]], [[Rogatica|Rogaticu]]. U narodu je bio oličenje hrabrosti i pravde, i još za života pretvoren u legendu.<ref name="nhj"/>
| |||