Mondo cane
Mondo cane (sh. Pasji svijet) je italijanski cjelovečernji dokumentarni film snimljen 1962. u režiji Gualtiera Jacopettija, Paola Cavare i Franca Prosperija, poznat kao začetnik žanra eksploatacijskih dokumentaraca koji su upravo prema njemu dobili ime mondo filmovi.
| Mondo cane | |
|---|---|
 kino-poster | |
| Režija | Gualtiero Jacopetti Paolo Cavara Franco Prosperi |
| Producent | Angelo Rizzoli |
| Scenario | Gualtiero Jacopetti Paolo Cavara |
| Naracija | Stefano Sibaldi |
| Muzika | Riz Ortolani Nino Oliviero |
| Fotografija | Antonio Climati Benito Frattari |
| Montaža | Gualtiero Jacopetti |
| Distribucija | Cineriz |
| Datum(i) premijere | 30. 3. 1962
|
| Trajanje | 108 min. |
| Zemlja |  Italija |
| Jezik | italijanski |
| Bruto prihod | 2,000.,000 $ (kino-ulaznice u SAD i Kanadi)[1] |
Mondo cane nema okvirni zaplet, temu ni čvrstu strukturu, te se svodi na seriju kratkih vinjeta koje prikazuju neobične i za tadašnju zapadnu ili "pristojnu" publiku šokantne prizore koje se tiču neobičnih običaja ili prakse vezanih uz smrt, seks ili okrutnost prema životinjama u različitim dijelovima svijeta. Sve te prizore, koji, između ostalog, uključuju i kargo kulta na Novoj Gvineji, ali i umjetnički performans avangardnog umjetnika Yvesa Kleina, prati polu-ironična naracija. Dio materijala je autentičan, a dio su autori stvorili kroz glumu i kreativne montažne i narativne manipulacije. Mondo cane je postigao veliki uspjeh, a naslovna muzička tema Riza Ortolanija, poznata pod nazivom More je postala veliki pop hit, posebno u verziji danskog muzičara Kaija Windinga.
Izvori
uredi- ↑ "Top Rental Features of 1963", Variety, 8 January 1964 p 71.
Vanjske veze
uredi- Mondo Cane na sajtu IMDb