Zazen (kineski: zuo-čan[1]) je sedeća meditacija koja se upražnjava u zen budizmu. Podrazumeva sjedenje prekriženih nogu u tišini i dubokoj kontemplaciji.

Ova praksa, pod nazivom dhyana, nastala je u Indiji i proširila se cijelim Istokom. Nastavila se stoljećima, i moderni sljedbenici zena još uvijek je se strogo drže. U ovom smislu zazen je prevladavajuća metoda duhovne discipline na Istoku, ali kad se koristi u svezi s koanom dobiva posebnu značajku i postaje monopol zena.[2]

Izvodi se u određenom sedećem položaju, uz ravnomeran ritam disanja i u opuštenom i neaktivnom stanju duha. Um se jednostavno zadržava u sadašnjem trenutku, budan i svestan.[1] Telo se drži uspravno, prekrštenih nogu, suspregnutog daha, dok je um oslobođen bilo kakvih prianjanja, želja, pojmova i sudova. Cilj zazena je dostizanje satorija.

Dogen je sveo budizam na praktikovanje zazena ili „sedeće meditacije“, gde se svesni tok sadržaja uma posmatra bez zaustavljanja na bilo kom pojedinačnom predmetu, sve dok se ne smiri i ne sabere, ne doživljavajući više nikakvo uplitanje. U ovom stanju je moguće doživeti probuđenje.[3]

Literatura

uredi

Izvori

uredi
  1. 1,0 1,1 Kembridžova ilustrovana istorija religije (pp. 94-97), Stylos, Novi Sad. 2006. ISBN 978-86-7473-281-6.
  2. D. T. Suzuki, Uvod u zen budizam (str. 109), Zagreb, 1998.
  3. Kembridžova ilustrovana istorija religije (pp. 98-105), Stylos, Novi Sad. 2006. ISBN 978-86-7473-281-6.

Povezano

uredi

Spoljašnje veze

uredi