Zawichost
Zawichost (njemački: Leslau) je gradić od 1,881 stanovnika[1] na jugoistoku Poljske u Svjetokžiškom vojvodstvu.
Zawichost
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 50°48′N 21°51′E / 50.800°N 21.850°E | |
| Država |  Poljska
|
| Vojvodstvo | Svjetokžiško |
| Povjat | Sandomierz |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Katarzyna Kondziołka |
| Površina | |
| - Ukupna | 20.3 km²[1] |
| Visina | 159[1] |
| Stanovništvo (2019.) | |
| - Grad | 1,881[1] |
| - Gustoća | 92.71 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 27-630[1] |
| Karta | |
  Zawichost Pozicija Zawichosta u Poljskoj | |
Geografske karakteristike uredi
Zawichost leži duž lijeve obale rijeke Visle, udaljen sedamnaestak km sjeverozapado od Sandomierza.
Historija uredi
Zawichost je prvi put dokumentiran negdje oko 1148. kao utvrda i trgovište pored gaza na Visli. Od kraja 12. vijeka u njemu je bilo sjedište arhiđakona.[2]
Kod Zawichosta se 1205. dogodila bitka u kojoj je vojska Seniorskog vojvode Poljske Lešeka Bijelog i njegova brata Konrada Mazovskog pobjedila vojsku galičko-volinjskog kneza Romana Velikog. U bitci je poginuo-Roman Veliki.[2]
Točan datum kad je dobio gradska prava nije poznat, ali pretpostavlja se da se to dogodilo prije 1255. godine. Grad je uništen za vrijeme uzastopnih invazija Tatara 1241., 1259. i 1500., ali je brzo obnovljen.[2]
Tadašnji Seniorski vojvoda Poljske Boleslav V Stidljivi je osnovao samostan klarisa i 1257. dao mu kao feud za uzdržavanje Zawichost i 25 susjednih naselja, ali mu je dao i brojne privilegije, od organiziranja sajmova do ubiranja poreza na bakar i olovo koji su prevoženi Vislom. Zbog svega tog je od 14. vijeka imao status kraljevskog grada. Za vladavine Kazimira Velikog samostan je utvrđen, a podignut je i zamak.[2]
Zawichost je potpuno razoren za Švedsko-poljskog rata 1655. i Rakoczijeve invazije 1657. pa je spao na selo. Zbog tog je 1888. izgubio gradska prava, koja su mu vraćena 1926.[2]
Za Drugog svjetskog rata u vrijeme njemačke okupacije Nacisti su osnovali geto u kom je potrpano oko 5000 Židova. Geto je funkcionirao do 22. oktobra 1942., tad su njegovi stanovnici prebačeni u Koncentracioni logor Belzec.
Kod Zawichosta su se 1944. vodile žestoke borbe za mostobran na Visli, pritom je grad opet razoren, pa je opet obnavljan.[2]
