Yingzao Fashi
Yingzao Fashi (kineski: 營造法式; pinyin: yíngzàofǎshì; doslovno "Traktat o arhitektonskim metodama ili državnim građevinskim standradima") je tehnički traktat o arhitekturi i građevinarstvu kooga je napisao kineski pisac Li Jie(李誡; 1065–1110),[1], član Direktorata za građevine i izgradnju dinastije Song. Kao zapaženi arhitekt je između 1097. i 1100. revidirao ranije traktate o arhitekturi, te godine 1100. dovršio vlastitu knjigu, koju je potom predstavio caru Zhezonga.[2][3] Tri godine kasnije je Zhezongov brat i nasljednik car Huizong, knjigu dao objaviti te je propisao kao skup pravila kojih se ubuduće moraju držati arhitekti, građevinari i zidari, kao i sve državne službe.[2][3][4]
Li Jie je potom od Huizonga imenovan direktorom Građevina palače.[5] Nakon toga je nadgledao izgradnju upravnih zgrada, stanova u palači, kapija, osmatračnica, te hrama predaka Songa i niza budističih hramova.[3] Godine 1145. je Wang Huan izdao drugo izdanje Lijeve knjigfe.[4] Treće izdanje je objavljeno 1222-1233 u Pingjiangu (današnji Suzhou), te kasnije rukom iskopirano u znamenitu Yongle enciklopediju i Siku Quanshu. Yingzao Fashi predstavlja najstariji kineski arhitektonski tekst koji se u potpunosti sačuvao do današnjih dana, a imao je izuzetan značaj za razvoj i standardizaciju kineske arhitekture u sljedećih nekoliko vijekova.
Izvori uredi
Literatura uredi
- Needham, Joseph (1986). Science and Civilization in China: Volume 4, Part 3. Taipei: Caves Books, Ltd.
- Guo, Qinghua. "Yingzao Fashi: Twelfth-Century Chinese Building Manual," Architectural History: Journal of the Society of Architectural Historians of Great Britain (Volume 41 1998): 1–13.