Vlada Zečević
Vlada Zečević (1903—1970), pravoslavni sveštenik, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik FNR Jugoslavije.
VLADA ZEČEVIĆ | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Datum rođenja | 21. mart 1903. | |||||
Mesto rođenja | Loznica Kraljevina Srbija | |||||
Datum smrti | 26. oktobar 1970. (67 god.) | |||||
Mesto smrti | Beograd, SR Srbija SFR Jugoslavija | |||||
Profesija | sveštenik | |||||
Član KPJ od | 1942. | |||||
Učešće u ratovima | Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba | |||||
U toku NOB-a | član Vrhovnog štaba NOV i POJ | |||||
Služba | NOV i PO Jugoslavije | |||||
Čin | Pukovnik u rezervi | |||||
Ministar unutrašnjih poslova FNRJ | ||||||
Period | 1945 — 1946. | |||||
Prethodnik | niko | |||||
Naslednik | Aleksandar Ranković | |||||
Odlikovanja |
|
Jedan je od četnika koji su tokom ustanka u Srbiji 1941. godine prišli partizanima, kada je Draža Mihailović prestao da se bori protiv Nemaca.
Biografija
urediRođen je 21. marta 1903. godine u Loznici. Završio je bogosloviju u Sremskim Karlovcima, a Teološki fakultet u Beogradu. Od 1927. do 1941. godine službovao je kao sveštenik u Krupnju, gde je, kao opozicionar, aktivno učestvovao u političkom životu.
Fitzroy MacLean, šef britanske vojne misije pri NOVJ
Avgusta 1941. godine je učestvovao u podizanju narodnog ustanka zajedno sa Georgijem Bojićem iz Tronoše, i oni su sudjelovali u oslobađanju Loznice. Poslije toga je bio u četničkom rukovodstvu. Nakon napada na Šabac, partizani i četnici su se razišli, a pop Zečević je u to vrijeme preveo oko 500 četnika u partizane.
Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1942. godine. U ratu je bio zamjenik političkog komesara Valjevskog partizanskog odreda, član Vrhovnog štaba NOV i POJ, član Izvršnog odbora AVNOJ-a i povjerenik Vjerskog odsjeka Prvog zasjedanja AVNOJ, član Nacionalnog komiteta oslobođenja Jugoslavije (NKOJ) i povjerenik za unutrašnje poslove.
Poslije oslobođenja Jugoslavije nalazio se na raznim odgovornim dužnostima. Bio je ministar unutrašnjih poslova u Vladi FNRJ; ministar građevina i saobraćaja u Vladi NR Srbije (1952-1953); predsjednik Saveznog vijeća Savezne narodne skupštine (1954-1960); predsednik Odbora za organizaciju vlasti i upravu Savezne skupštine. Član Saveznog izvršnog veća bio je od januara 1953. godine. Bio je poslanik republičke Ustavotvorne i Savezne narodne skupštine, član Saveznog odbora SSRNJ, Predsjedništva Saveznog odbora SUBNOR i drugo. Imao je čin rezervnog pukovnika JNA.
Umro je u Beogradu 26. oktobar 1970. godine. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
Knjige i odlikovanja
urediNapisao je tri knjige:
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su:
Literatura
uredi- Enciklopedija Jugoslavije (knjiga osma). „Jugoslovenski leksikografski zavod“, Zagreb 1971. godina.
- Vojna enciklopedija (knjiga deseta). Beograd, 1975. godina