Vasilije Krestić
Vasilije Krestić (Đala kod Krstura, na krajnjem severu Banata, 20. 7. 1932) je srpski istoričar poznat po svojim nacionalističkim stavovima, odnosno po tome što je bio jedan od sastavljača kontroverznog Memoranduma SANU.
| Vasilije Krestić | |
|---|---|
| Rođenje | 20. 7. 1932. |
Osnovnu školu pohađao je u mestu rođenj, a gimnaziju u Zrenjaninu. Studije istorije završio je na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1957, gde je i doktorirao 1967. na temu „Hrvatsko-ugarska nagodba 1868. godine“. Za docenta je izabran 1967, za vanrednog profesora 1973, a za redovnog 1979. godine. Od 1981. je šef Katedre za nacionalnu istoriju Novog veka do odlaska u penziju 1997. godine. Za dopisnog člana SANU izabran je 1981. a za redovnog 1991. godine. Od 1982. je direktor Arhiva SANU. Član Predsedništva SANU je od 1995. Sekretar Odeljenja istorijskih nauka postao je 1998. godine.
Radi naučnog usavršavanja i naučnog istraživanja boravio je u Budimpešti, Beču, Majncu, Pragu, Moskvi i Bonu. Njegovo naučno interesovanje vezano je za širi prostor južnoslovenskih zemalja u razdoblju od XVIII do XX veka. Kao poznavalac austrijskih arhiva više godina bio je član ekspertskog tima Srbije koji je radio na restauraciji arhivske građe odnete iz naše zemlje tokom Prvog i Drugog svetskog rata. Nekoliko godina bio je glavni i odgovorni urednik „Istorijskog glasnika“, organa Istorijskog društva Srbije. Član je redakcije „Zbornika za istoriju“ Matice srpske. Pokrenuo je „Zbornik za istoriju Srba u Hrvatskoj“, čiji je odgovorni urednik. Učestvovao je na mnogim naučnim skupovima u zemlji i inostranstvu na kojima je podnosio saopštenja. Bavi se istorijom Srba i Hrvata, srpsko-hrvatskih odnosa i jugoslovenske ideje. Prema njegovom mišljenju:
Genocid se kao ideja pripremao kod Hrvata tokom druge polovine XIX veka.[1]
Prema Krestiću, Srbi u Hrvatskoj su do sada bili bitke isključivo radi Hrvata i Jugoslavije, ali je rat u Hrvatskoj prava prilika da se stvari promene:
Srbi u Hrvatskoj ovog puta ne treba (...) da biju bitku radi Hrvatske i Hrvata i radi neke nove Jugoslavije, kao što je dosad bio slučaj, već radi toga da se te pošasti za sva vremena oslobode.[2]
Krestić je posebno izučavao političku istoriju, istoriju društva i društvenih pokreta, kao i kulturnu istoriju. Iz tih oblasti napisao je i objavio više od 250 radova ( monografija, studija, članaka, rasprava i eseja ). Radovi su mu prevođeni i objavljeni na engleskom, francuskom, nemačkom, mađarskom, češkom, bugarskom i grčkom jeziku.
Nosilac je više društvenih nagrada i priznanja.