Vénus aveugle
Vénus aveugle (sh. Slijepa Venera) je francuski crno-bijeli igrani film snimljen 1941. u režiji Abela Gancea, a koji se često navodi kao jedan od najznačajnijih ostvarenja napravljenih pod višijskim režimom u Drugom svjetskom ratu.
| Vénus aveugle | |
|---|---|
| Režija | Abel Gance |
| Producent | France Nouvelle Jean-Jacques Mecatti |
| Scenario | Abel Gance Stève Passeur |
| Uloge | Viviane Romance Georges Flamant |
| Muzika | Raoul Moretti |
| Fotografija | Léonce-Henry Burel Henri Alekan |
| Montaža | Andrée Danis |
| Datum(i) premijere | 14. 9. 1941
|
| Trajanje | 140 min. (originalna verzija) 100 min. (skraćena verzija) |
| Zemlja |  Francuska |
| Jezik | francuski |
Po žanru je melodrama, a naslovna protagonistica, čiji lik tumači Viviane Romance, je Clarisse, djevojka koja dozna da će oslijepiti, pa zbog toga, tajeći pravi razlog ostavlja svog momka, skromnog pomorca po imenu Madère (čiji lik tumači George Flamant). Radnja prikazuje kako Madère, nakon što je doznao pravu istinu, odlučuje pružiti malo sreće sada već slijepoj Clarisse, te se uz pomoć prijatelja lažno izdaje za bogataša koji je vodi na luksuznu jahtu.
Gance je ugovor za snimanje film potpisao u ljeto 1940. godine, nakon što se u kaosu izazvanom padom Francuske našao u južnoj, tzv. slobodnoj vichyjskoj zoni, koja je uključivala Nicu i tamošnje studije Victorine. Produkcija je otpočela u novembru, a najveći problem, uz logistiku i druge nedaće vezane ratnim zbivanjima, je bilo otvoreno neprijateljstvo između Romance i Ganceove supruge Sylvie, koja je u filmu tumačila Clarissinu sestru Mireille. Zbog toga su se scene morale snimati odvojeno, odnosno koristiti dublerke.
Gance je filmu nastojao dati "više", odnosno političko značenje, pa je protagonisticu zamislio kao svojevrsnu inkarnaciju ili alter ego same Francuske; nedaće i tragedije koje proživljava su tako bile simboličan odraz ratnog poraza, podjele i okupacije. Sa druge strane, Gance je također nastojao iskazati svoj optimizam, pa tako film završava hepi endom u kojoj protagonistica na kraju pronalazi nadu u bolje sutra i životnu sreću. Gance je, kao i veliki broj njegovih sunarodnjaka, vjerovao da takvu u stvarnosti takvu nadu pruža vichyjski režim, odnosno maršal Philippe Petain kome se divio kao spasitelju domovine. Gance je zato organizirao svečanu premijeru upravo u Vichyju u njegovom prisustvu. Usprkos takvog blagoslova, Vénus aveugle nije izbjegla određene probleme; radikalni antisemiti su ga napali zbog korištenja glumaca i članova ekipe jevrejskog porijekla, a sam film je morao biti kraćen za 40 minuta.
Današnje kritike filmu uglavnom zamjeraju preveliku melodramatičnost i kaotičnu strukturu, mada priznaju da bi to mogla biti posljedica toga što više nije dostupna integralna verzija.
Uloge uredi
- Viviane Romance ... Clarisse
- Georges Flamant ... Madère
- Mary-Lou (Sylvie Gance) ... Mireille
- Lucienne Lemarchand ... Giselle
Izvori uredi
Vanjske veze uredi
- Vénus aveugle na sajtu IMDb
- Vénus aveugle (1940) d'Abel Gance Arhivirano 2009-03-03 na Wayback Machine-u: [a collection of texts compiled by Philippe Chiffaut-Moliard].