Uroš Bogunović
Uroš Bogunović Roca (1914 — 2006), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.
| UROŠ BOGUNOVIĆ | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Uroš Bogunović | |||||||||
| Datum rođenja | 15. decembar 1914. | ||||||||
| Mesto rođenja | Drvar Austrougarska | ||||||||
| Datum smrti | 27. maj 2006. (91 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | (Zagreb) { Hrvatska] | ||||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||||
| Član KPJ od | 15. novembra 1941. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Služba |  NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija | ||||||||
| Čin |  General-major | ||||||||
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Biografija uredi
Rođen je 15. decembra 1914. u Drvaru. Njegovi roditelji Ilija i Jovanka doselili su u Drvar iz Like, iz sela Suvaje kod Srba. Uroš je, pored Branka, imao još tri brata — Ljubu, Mitu i Nikolu (Ninu), kao i tri sestre — Milevu, Nataliju (Natu) i Dušanku.
Uroš je neposredno pred rat radio u železničkoj ložionici u Banja Luci. Kada je počeo ustanak, najpre je bio pomoćnik političkog komesara Šeste krajiške udarne brigade, a ubrzo zatim i komandant te brigade. Kasnije je u toku rata bio zamenik komandanta Četvrte i Desete krajiške divizije.
Učestvovao je u borbama kod Banje Luke, Bosanske Gradiške, Bosanske Dubice, Prijedora, Sanskog Mosta, u toku Četvrte neprijateljske ofanzive, u borbama za oslobođenje Sarajeva i drugim.
Naročito se istakao u jesen 1942. godine kada je poveo bataljon boraca preko reke Une, prodro do Cazina, oslobodio ga i na tom sektoru uspešno vodio mnoge borbe i početkom 1943. godine, na Podvidaču, kada je samo sa jednim vodom dočekao i razbio brojnijeg neprijatelja. U članstvo Komunističke partija Jugoslavije primljen je 15. novembra 1941. godine.
Posle završetka rata, Uroš Bogunović je 1952. godine završio Višu vojnu akademiju JNA i nalazio se na istaknutim vojnim funkcijama u Jugoslovenskoj narodnoj armiji, boraveći pri tome u mnogim mestima SR Hrvatske, SR Srbije i SR Bosne i Hercegovine.
U čin general-majora proizveden je 1959, a penzionisan je 1963. godine. Umro je 27. maja 2006. godine u [Zagrebu]u.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
Literatura uredi
|
Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi. |
- Jugoslovenski savremenci: Ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina.
- Vojna enciklopedija (knjiga prva), Beograd 1970. godina
- Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina.