Urho Kekkonen
Urho Kekkonen (Pielavesi, 3. septembar 1900. - Helsinki, 31. august 1986.) bio je finski premijer u dva mandata od 1950. do 53, i od 1954. do 56, a nakon tog i predsjednik od 1956. do 81.[1]
| Urho Kekkonen | |
 portret Urha Kekkonena | |
| Biografija | |
|---|---|
| Datum rođenja | 3. septembar 1900. |
| Mesto rođenja | Pielavesi (Veliko Vojvodstvo Finska (Rusko Carstvo)) |
| Datum smrti | 31. august 1986. |
| Mesto smrti | Helsinki (Finska) |
| Državljanstvo |  Finska
|
| Veroispovest | luteran |
| Profesija | pravnik, političar |
| Mandat(i) | |
| Predsjednik Finske | |
| 1. mart 1956. — 27. januar 1982. | |
| Prethodnik | Juho Kusti Paasikivi |
| Naslednik | Mauno Koivisto |
| Premijer Finske | |
| 17. mart 1950. — 3. mart 1956. | |
| Prethodnik | Karl-August Fagerholm |
| Naslednik | Karl-August Fagerholm |
uredi  |
|
Kekkonen je ostao poznat po politici striktne neutralnosti, prema oba blokovska saveza sa kojima je podjednako uspješno poslovao i bio neke vrsta mosta između ta dva antogonistička saveza.
Biografija uredi
Urho Kekkonen je rođen kao sin sitnog farmera i trgovca drvom, Kekkonen e studirao pravo na Helsinškom univerzitetu, koji je završio 1928., nakon tog je i doktorirao 1936. Još kao mladić uključio se politiku 1920. u tada popularan agrarni pokret. Od 1927. do 32. radi u ministarstvu poljoprivrede. Između 1936. - 56. bio je poslanik u finskom parlamentu, na listi Agrarne partije (kasnija - Partija centra).[1]
U svojim počecima Kekkonen je bio pripadnik tvrdolinijaške politike prema Sovjetskom Savezu, tako je 1940., bio jedan od dvojice poslanika koji su glasali protiv ustupanja i najmanjeg komadička finskog teritorija SSSR-u. Svoj stav promjenio je do 1943., kad je shvatio da će Njemačka izgubiti rat, pa je zaključio da če Finska ako želi zadržati svoju nezavisnost, morati usvojiti politiku prijateljske neutralnosti prema Sovjetskom Savezu.[1]
Kekkonen je u svojoj političkoj karijeri bio ministar brojnih resora, uz razne druge funkcije, da bi 1950. postao premijer za predsjednjikovanja Juha Kustija Paasikivija.[1] Nakon njegove smrti 1956. on je bio logičan izbor za njegova nasljednika, koji će osigurati kontinuitet njegove politike, oprezne ali prijateljske vanjskopolitičke linije prema Sovjetskom Savezu, koju su analitičari kasnije nazvali - Linija Paasikivi-Kekkonen.[1]
Kekkonen je nakon prvog mandata, ponovno izabran za predsjednika; 1962, 1968 i 1978. Odlukom parlamenta iz 1973. njegov treći mandat trebao je trajati 10 godina (umjesto 6 kao dotad), ali je Kekkonen izdržao samo 3 godine svog četvrtog mandata, jer je zbog bolesti 1981. podnio ostavku.[1]
