Univerzitet u Pekingu
Univerzitet u Pekingu (pojednostavljeni kineski: 北京大学; tradicionalni kineski: 北京大學) jedan je od najprestižnijih obrazovnih institucija u Narodnoj Republici Kini. Osnovan je 1898. pod imenom Imperijalnu univerzitet u Pekingu. Danas se Univerzitet u Pekingu u međunarodnim istraživanjima redovito plasira među najbolje univerzitete u Aziji. Institucija je prvi moderni univerzitet koji je osnovan u Kini. U početnim godinama služio je i kao najviša administrativna institucija u zemlji koja je bila nadležna za obrazovanje. Do dvadesetih godina dvadesetog vijeka univerzitet je postao centar progresivnih ideja. Veliki broj zgada fakulteta izgrađen je u tradicionalnom kineskom arhitektonskom stilu.
| Univerzitet u Pekingu | |
|---|---|
| 北京大学 | |
 | |
 | |
| Historija | |
| Osnivanje | 1898. |
| Generalno | |
| Vrsta | javni univerzitet |
| Administracija | |
| Predsjednik | Hao Ping |
| Partijski sekretar | Qiu Shuiping |
| Akademsko osoblje | 4206[1] |
| Studenti | |
| Broj studenata – dodiplomci – diplomci | 15.128[1] 15.119[1] |
| Lokacija | |
| Sjedište – grad – država | Peking Kina |
| Kampus | urbani kampus |
| Službene stranice | |
| www | |
Istorija uredi
Kada je osnovan 3. jula 1898., univerzitet je ponio naziv Imperijalni univerzitet u Pekingu (pojednostavljeni kineski: 京师大学堂; tradicionalni kineski: 京師大學堂; pinyin: Jīngshī Dàxuétáng). Namjera osnivača iz kasne dinastije Qing bila je da se u okviru Stodnevnih reformi i tada postojeće imperijalne akademije Guozijian i Taixue zamijene novom institucijom. Nakon republikanske revolucije novi naziv univerziteta bio je Nacionalni univerzitet u Pekingu (pojednostavljeni kineski: 国立北京大学; tradicionalni kineski: 國立北京大學; pinyin: Guólì Běijīng Dàxué). Cai Yuanpei došao je na čelo univerziteta 4. januara 1917. godine te je pomogao transformirati univerzitet u najveću instituciju visokog obrazovanja u zemlji koja je tada imala više od 14 odjeljenja i pohađalo ju je preko 2000 studenata. Reforme novog vodstva bile su inspirirane njemačkim modelom visokog obrazovanja na sličan način na koji je i na zapadu model Humboldtova univerziteta u Berlinu bio korišten kao ideal suvremenog obrazovanja. Godine 1920. institucija je postala prvi univerzitet u Kini koji je otvorio svoja vrata i studenticama.
Nakon početka drugog rata između Kine i Japana 1937. univerzitet je privremeno premješten u grad Čangšu, glavni grad provincije Hunan gdje je sa još dva univerziteta u izbjeglištvu formirao Privremeni univerzitet u Čangšau. 1938. tri škole su se ponovo preselile, ovoga puta u Kunming u provinciji Yunnan gdje je od njih stvoren Nacionalni jugoistočni pridruženi univerzitet. 1946. godine, nakon završetka II svjetskog rata, univerzitet se vratio u Peking te mu je broj studenata porastao na 3000.
Nakon pobjede komunističkih revolucionara i proglašenja Narodne Republike Kine 1949. godine iz naziva univerziteta izbačena je riječ Nacionalni čime se htjelo pokazati da će sve obrazovne institucije u zemlji biji jednostavno javne. Godine 1952. kineska je vlada provela reorganizaciju institucija visokog obrazovanja koja je za posljedicu imala usmjeravanje mnogih institucija ka određenim akademskih oblastima. Neki fakulteti aniverziteta u Tsinghuu i Yenčingu tada su uključeni u sastav Univerziteta u Pekingu. U isto vrijeme univerzitet je izgubio pravni, medicinski, inžinjerski i agronomski fakultet. Kulturna revolucija, koja je i započela na univerzitetu, prekinula je njegov rad u periodu od 1966. do 1970. godine.
Godine 2000. univerzitetu je pridružen Medicinski univerzitet u Pekingu, a 2001. institucija je pokrenula Yuanpei program koji je 2007. formaliziran u okviru Yuanpei koledža (pojednostavljeni kineski: 元培学院). Koledž pruža elitni preddiplomski program podučavanja u oblasti humanističkih nauka za odabrani broj studenata.
Izvori uredi
- ↑ 1,0 1,1 1,2 „Quick Facts”. Office of International Relations. Peking University. Arhivirano iz originala na datum 2013-06-16. Pristupljeno 2015-07-28.
