Torn Curtain
Torn Curtain (sh. Strgnuta zavjesa) je američki špijunski film snimljen 1966. godine u režiji Alfreda Hitchcocka. Protagonist, čiji lik tumači Paul Newman, je ugledni američki fizičar i zrakoplovni inženjer koji prebjegne u Istočnu Njemačku. Radnja prikazuje kako njegova supruga, čiji lik tumači Julie Andrews, koja ga prati iako je šokirana njegovim izdajničkim postupkom, otkriva kako je njegov bijeg na Istok u stvari samo varka, odnosno da je njegov pravi zadatak Zapadu dobaviti vrijedne obavještajne podatke.
| Torn Curtain | |
|---|---|
 kino-poster čiji je autor Howard Terpning | |
| Režija | Alfred Hitchcock |
| Producent | Alfred Hitchcock |
| Scenario | Brian Moore |
| Uloge | |
| Muzika | John Addison (odbačena muzika čiji je autor Bernard Herrmann) |
| Fotografija | John F. Warren |
| Montaža | Bud Hoffman |
| Studio | Universal Pictures |
| Distribucija | Universal Pictures |
| Datum(i) premijere | 14. 7. 1966
|
| Trajanje | 128 min. |
| Zemlja |  Sjedinjene Države |
| Jezik | engleski |
| Budžet | 3 mil. $[1] |
| Bruto prihod | 13 mil. $[1] |
Hitchcocku, koji je u to vrijeme bio na vrhuncu karijere, je poticaj za snimanje dao kako tada aktualni Hladni rat, tako i tadašnja popularnost špijunskih filmova inspiriranih Jamesom Bodnom; kao neposredna inspiracija je, pak, poslužio slučaj britanskih obavještajaca Guya Burgessa i Donalda MacLeana koji su 1951. godine prebjegli u SSSR, pri čemu je Hitchcock bio posebno fasciniran odlukom MacLeanove supruge Melinde Marling da se pridruži mužu preko Željezne zavjese nekoliko godina kasnije.
Produkciju filma su, međutim, od samog početka obilježili problemi. Hitchcock se posvađao sa Brianom Mooreom, irskim piscem angažiranim za scenario, a njihova je svađa eksalirala u formalni spor oko autorstva, na kraju riješen u Mooreovu korist; sam Moore je nekoliko godina kasnije dio svojih iskustava sa snimanja iskoristio kao inspiraciju za radnju romana Fergus. Hitchock je originalno namjeravao da za glavne uloge angažira Caryja Granta i Eve Marie Saint, par iz svog ranijeg, žanrovski srodnog filma Sjever-sjeverozapad; Grant je, međutim, na njegovo veliko razočarenje, objavio kako nakon filma Koračaj, ne trči napušta glumu. Umjesto toga mu je matični studio Universal Pictures za glavne glumce nametnuo Newmana i Christie, koji su u to vrijeme bili na vrhuncu popularnosti. Zbog Christie, kojoj je studio originalno mislio dati "laganu" pjevačku točku nalik na Mary Poppins i Moje pjesme, moji snovi, se morao lišiti svog dugogodišnjeg suradnika, kompozitora Bernarda Herrmann, čija se muzika smatrala "previše mračnom". Hitchcock je, međutim, najveće probleme imao sa Newmanom, koji je inzistirao na metodskoj glumi i režisera nije smatrao za krajnji autoritet.
Torn Curtain nakon premijere nije imao uspjeha kod kritike, koja je Hitchcocku zamjerala "staromodnost" i izvještačenost. Iako je imao relativno solidne komercijalne rezultate, Torn Curtain je označio završetak najuspješnije faze u Hitchcockovoj karijeri. Usprkos toga, Hitchcock se hladnoratovskoj temi nekoliko godina kasnije vratio sa filmom Topaz.
Uloge uredi
|
|
Literatura uredi
- Busby, Brian. Character Parts: Who's Really Who in CanLit. Knopf, Toronto,2003. ISBN 0-676-97578-X.
- Maxford,Howard. The A - Z of Hitchcock: The Ultimate Reference Guide, B.T Batsford, London, 2002. ISBN 0-7134-8738-0
- McGilligan, Patrick. Alfred Hitchcock: A life in darkness and Light. Regan Books, New York, 2003. ISBN 0-06-039322-X
- Perry, George. The Complete Phantom of the Opera. New York: Henry Holt and Company, 1987. ISBN 0-8050-1722-4.
Vanjske veze uredi
- Torn Curtain na sajtu IMDb
- Torn Curtain na AllMovie-u (en)
- Torn Curtain Eyegate Gallery Arhivirano 2011-07-10 na Wayback Machine-u
- ↑ 1,0 1,1 „Torn Curtain, Box Office Information”. The Numbers. Pristupljeno May 22, 2012.