Teofil Pančić
Teofil Pančić (rođen 6. 7. 1965. godine u Skoplju) je srpski novinar, kolumnista i kritičar koji svoje tekstove objavljuje u beogradskom nedeljniku Vreme . Svoje kritičke i analitičke tekstove objavljivao je u brojnim listovima i časopisima iz Srbije, sa eks-jugoslovenskog područja, kao i u publikacijama iz SAD, Rusije i više evropskih zemalja. Bio je urednik nedeljnika Vreme i radio kao politički komentator Radija Slobodna Evropa. Dobitnik je novinske nagrade Jug Grizelj, 1999. godine. Član je Nezavisnog društva novinara Vojvodine (NDNV). Živi i radi u Zemunu i Novom Sadu.
| Teofil Pančić | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 6. 7. 1965. |
| Prebivalište | Zemun, Novi Sad |
| Zanimanje | novinar |
Biografija uredi
Teofil Pančić je rođen 6. jula 1965. godine u Skoplju. Od treće do sedme godine živi u Pirotu da bi se kasnije preselio u Zagreb. Od 1999. godine radi kao politički komentator radija Slobodna Evropa.
Objavljivao je tekstove i kolumne u nizu časopisa među kojima su: Naša Borba, Republika, Globus, Dani, Sarajevske sveske, Dnevnik, Nezavisni, Vojvodina, Pobjeda, Monitor itd.
U biblioteci XX vek, objavljena je njegova prva knjiga Urbani Bušmani- Život i smrt u srpskom postkomunizmu. Ova knjiga je zapravo zbirka novinskih eseja i kolumni, čija je zajednička tema raspad starog sistema vrednosti u srpskom društvu devedesetih godina i rađanje novog političkog, kulturnog i ekonomskog poretka vrednosti u senci ratova, represije i zakasnele tranzicije.
Autor u ovim tekstovima nastoji da pokaže kako se arhaične ideje i koncepti lažne intelektualne elite pogubno odražavaju na stvarnost našeg dezorijentisanog društva.
Ista izdavačka kuća, 2004. godine objavljuje drugu Pančićevu zbirku eseja i kolumni, pod naslovom Čuvari bengalske vatre. Ova knjiga je svojevrstan nastavak Urbanih Bušmana, na šta ukazuje i njen podnaslov- Život i smrt u srpskom postkomunizmu II. Ovde se Pančić bavi periodom koji počinje padom Slobodana Miloševića, a završava se ubistvom Zorana Đinđića, prvog post-miloševićevskog premijera Srbije. Autor ovaj period naziva „vremenom postdemokratske kakofonije“.
Izdavačka kuća Beopolis, 2006. godine objavljuje delo Osobeni znaci, koje predstavlja zbirku tekstova objavljenih u zabačenim rubrikama. Zapravo, ovo je Pančićeva zbirka eseja i pripovedaka, koje je pisao dozvoljavajući da njegovo pripovedačko JA uzme učešća u priči.
Iste godine izlaze još dve Pančićeve knjige, zbirka književnih kritika Na hartijskom zadatku i zbirka kolumni Famoznih 400 kilometara. Njegova poslednja knjiga objavljena je 2006. godine, pod naslovom Karma Koma, koja sadrži tekstove objavljene tokom 2006. godine u istoimenoj autorovoj kolumni u novosadskom listu Dnevnik.
Napad uredi
Uveče 24. 7. 2010, dva lica su napala Pančića u autobusu 83, u Zemunu i pretukli ga metalnom šipkom[1]
Bibliografija uredi
- Urbani Bušmani, XX vek, Beograd 2001.godina
- Čuvari bengalske vatre, XX vek, Beograd 2004. godina
- Osobeni znaci, Beopolis, Beograd 2006. godina
- Na hartijskom zadatku, Dnevnik, Novi Sad 2006. godina
- Famoznih 400 kilometara, V. B. Z., Zagreb 2006. godina
- Karma Koma, XX vek, Beograd 2007. godina
- Kroz klisurine, XX vek, Beograd 2007. godina
- Peščani sprud, Peščanik, Beograd 2008. godina
- Pepeo bez bašte, Dnevnik, Novi Sad 2008. godina
- Kamen traži prozor, Rende, Beograd 2009. godina
- Blesava pevačica, Dnevnik, Novi Sad 2010. godina
- Vremeplov na remontu, XX vek, Beograd 2010. godina
- Stranica fantomskih vozova, KCNS, Novi Sad 2011. godina
- Plavušina dilema, Cenzura, Novi Sad 2011. godina
- Kritika vatrene moći, XX vek, Beograd 2013. godina
- Privođenje Bube Erdeljan, Čarobna knjiga, Novi Sad 2013. godina
- Nosorozi sa šeširima, Karpos, Beograd 2013. godina
- Aleja Viktora Bubnja, Naklada Ljevak & SNV, Zagreb 2013. godina
- Aleja Viktora Bubnja, Čarobna knjiga, Novi Sad 2014. godina
- Gost iz galaksije, Hena com, Zagreb 2014. godina
- 39 dana juna, Geopoetika, Beograd 2014. godina
Reference uredi
- ↑ U Beogradu pretučen novinar Teofil Pančić, Slobodna Evropa