Teška krstarica
Teška krstarica je naziv za vrstu krstarice koja je po svojom naoružanju (a ponekad i oklopu) jača od lake krstarice, ali slabija od bojnih brodova i bojnih krstaša.
Razlika između lake i teške krstarice su jasno formulirane tek Washingtonskim pomorskim ugovorom iz 1922. godine. Njime je ustanovljeno da se teškom krstaricom smatra svaka krstarica čije glavno naoružanje čine topovi kalibra većeg od 155 mm.
S obzirom da je isti ugovor ustanovio da krstarica može imati maskimalni deplasman od 10000 t, to je u praksi prilično ograničilo dimenzije, oklop i naoružanje teških krstarica, te stvorilo standard koji se često naziva washingtonska krstarica.
Taj standard mnoge države nisu bile u stanju prihvatiti, pa su se teške krstarice gradile jedino u državama koje nisu potpisale ugovor, odnosno u doba neposredno i u toku samog drugog svjetskog rata, kada su ograničenja postala bespredmetna.
Teške krstarice su se prestale graditi nakon drugog svjetskog rata. Neke su ostale u službi do 1970-ih nakon konverzije u raketne krstarice.
