Univerzitet u Ljubljani
Univerzitet u Ljubljani (slovenski: Univerza v Ljubljani, latinski: Universitas Labacensis) je najstariji univerzitet na području Republike Slovenije. Sa oko 64.000 studenata jedan je od najvećih univerziteta u Evropi. Univerzitet se danas sastoji od 23 fakulteta i 3 akademije.
| Univerzitet u Ljubljani | |
|---|---|
| Univerza v Ljubljani | |
| lat. Universitas Labacensis | |
 | |
 | |
| Historija | |
| Osnivanje | 1919. |
| Generalno | |
| Vrsta | javni univerzitet |
| Administracija | |
| Rektor | Igor Papič |
| Admin. osoblje | 3500 |
| Studenti | |
| Broj studenata – dodiplomci – diplomci | 61.000 54.000[1] 7000[1] |
| Udruženja | ERASMUS, AUE, UM |
| Lokacija | |
| Sjedište – grad – država | Ljubljana Slovenija |
| Kampus | urbani |
| Službene stranice | |
| www | |
Istorija uredi
Prve isusovačke pravne i teološke akademije u Ljubljani osnovane su još u XVII. vijeku, ali je univerzitet započeo sa radom 1810. pod nazivom Écoles centrales za vrijeme uprave Prvog Francuskog Carstva u Ilirskim pokrajinama. Écoles centrales je prestala sa radom 1813. godine kada je ponovo uspostavljena austrijska uprava.
U toku druge polovice XIX. vijeka pojavilo se nekoliko zahtijeva za osnivanje univerziteta na slovenskom jeziku. U zadnjoj decenici XIX. vijeka osnovan je odbor za pokretanje univerziteta, a 1898. godine skupština Kranjske osigurala je program stipendiranja za sve studente koji su namjeravali postići habilitaciju uz uslov da naknadno prihvate mjesto na Univerzitetu u Ljubljani jednom kada institucija bude osnovana. Time je osigurano potrebno akademsko osoblje za novi univerzitet.
Nepovoljne političke okolnosti ipak su sprečavale konačan početak rada institucije sve do raspada Austro-Ugarske. Ovom se poslu ponovo pristupilo tek nakon osnivanja Države Slovenaca, Hrvata i Srba i Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
23. novembra 1918. organiziran je prvi sastanak odbora za osnivanje univerziteta. Vlada u Beogradu donijela je formalnu odluku o osnutku 2. jula 1919. godine, a prvi su profesori imenovani u iste godine. Univerzitet je započeo sa predavanjima već 3. decembra 1919. godine.
Prve godine rada uredi
1919. univerzitet se sastojao od pravnog, filozofskog, tehnološkog, teološkog i medicinskog fakulteta. Sjedište univerziteta nalazilo se u zgradi na Kongresnom trgu koja je od 1902. do 1918. godine služila kao zemaljska rezidencija Kranjske. Sredinom dvadesetih godina institucija je preimenovana u Univerzitet kralja Aleksandra u Ljubljani (latinski: Universitas Alexandrina Labacensis). 1941. godine izgrađena je zgrada univerzitetske biblioteke. I nakon Aprilskog rata univerzitet je uz značajne probleme nastavio sa djelovanjem i u okviru Ljubljanske pokrajine. Nekoliko je profesora za vrijeme rata uhapšeno ili deportirano u nacističke koncentracione logore dok se značajan broj studenata pridruživao Osvobodilnoj fronti ili Slovenskom domobranstvu.
Rad nakon oslobođenja uredi
Nakon oslobođenja po završetku II svjetskog rata prvi i jedini stranac na čelnom mjestu univerziteta bio je izabran. Bio je to češki profesor Alois Král koji je predavao na Tehnološkom fakultetu još od 1920. godine i na kojemu je 4 puta bio na mjestu dekana. Od 1979. institucija je nosila naziv Univerzitet Edvarda Kardelja koji je zadržala do 1990. godine.
Vidi još uredi
Izvori uredi
- ↑ 1,0 1,1 „The University in Figures”. University of Ljubljana. 22 February 2010.
