Sveštenik (u pravoslavlju)

Sveštenik, srpska riječ koja odgovara hrvatskoj riječi svećenik, u značenju opšti naziv za crkvene osobe koje su činom rukopoloženja, posvećenja osposobljene za vršenje crkvenih obreda i bogosluženja. Za vršioca vjerskih obreda postoji i naziv sveštenoslužitelj.

U Pravoslavnoj crkvi sveštenik je i čin u crkvenoj hijerarhiji između đakona i episkopa, pop. U tom drugom značenju nije opravdano riječ sveštenik zamjenjivati riječju svećenik.

Figurativno, riječ svećenik (sveštenik) može se odnositi i na onoga koji se sav posvetio služenju nečemu.

Izvor:

"Rečnik srpskohrvatskoga književnog jezika", Matica srpska, Novi Sad, 1967-1976.