Stajićevo se nalazi na lesnoj terasi između Potiske aluvijalne ravni na zapadu i Tamiškog platoa na istoku, na 12 km magistralnog puta Zrenjanin- Beograd uz levu obalu Begeja.
Agrarna reforma (1918—1941) imala je za cilj da se izmeniti vlasnička struktura zemljišta i ispuni obećanje Kralja Petra Karađorđevića dato dobrovoljcima na Krfu, da će ih sve nagraditi određenom površinom obradive zemlje.[1] Oduzeta zemlja od vlastele u V. Bečkerečkoj županiji deljena je srpskim dobrovoljcima iz Bosne, Like, Dalmacije, Srbije, Vojvodine i drugih krajeva. Srpski živalj iz ovih krajeva, bivši kmetovi, sluge i bezemljaši mogli su dobiti određenu površinu zemlje u zakup. Njihova nesreća bila je u tome što nisu imali novca da plate zakupninu niti su imali osnovna sredstva za rad u poljoprivredi.
Videvši kako mu se parohijani, inače vredni ljudi, muče i teško žive, paroh elemirski Sava Stajić je pokrenuo neobičnu akciju da se izvrši kolonizacija srpske sirotinje iz sela V. Bečkerečke županije na rudinama Raravac, Gornja i Donja Petra i Pavlovo koje je bilo u posedu Altruističke banke iz Beča. Rođeni Bečkerečan gde je i maturirao gimnaziju, Sava Stajić je bio vrlo uman i poštovan među velikodostojnicima novonastale države. Završivši Pravne nauke u Gracu apsolvirao je bogosloviju u Sremskim Karlovcima. Bio je član Velikog duhovnog suda Pećke patrijaršije i eparhijske konzistorije u V. Kikindi. Lični prijatelj je episkopa Temišvarskog dr. Georgija Letića i dr. Dušana Grgina, narodnog poslanika V. Bečkerečke županije, a tadašnjeg načelnika u ministarstvu za agrarnu reformu. Obojica su mu dali blagoslov i odobrenje da započne kolonizaciju srpske sirotinje iz Elemira, Aradca, Farkaždina, Ečke, Taraša, Kumana, Botoša i Orlovata. Dana 1.10.920. godine primivši svoje kolonističke kompetencije, kolonisti su počeli obradu ove zemlje. Svi kolonisti su bez izuzetka dobili 8 kj. i 1100 kv. hvati kvalitetne oranice. Broj kolonista se do 1922. g. popeo na 231. porodicu. Iste godine izvršena je eksproprijacija zemljišta za izgradnju naselja.
Selo je projektovano i izgrađeno kvadratnog oblika odnosno 1x1 km, sa pet ulica pravca istok-zapad i jednom poprečnom koja deli selo na polovinu pravca sever-jug. Sve ulice se seku pod pravim uglom i izmedju sebe čine osam istovetnih kvartova a svaki kvart ima 30 istovetnih kućnih placeva veličine 100 x 26 metara. Dodela placeva za izgradnju kuća kao i dozvola za početak izgradnje izvršena je 26.7.1922. godine. Zahvaljujući povoljnim državnim kreditima kao i kreditima građevinskih preduzeća i trgovina u V. Bečkereku i Titelu, dobro organizovanoj Agrarnoj zajednici kao i sprezi i međusobnoj pomoći, do 1925. g. izgrađeno je oko 200 kuća u kojima je živelo oko 1000 stanovnika srpske nacionalnosti, pravoslavne veroispovesti. Selo je tada dobilo naziv Stajićevo, po svome osnivaču g-dinu Savi Stajiću.
Prva zajednička briga svih kolonista bila je izgradnja škole, koja je započeta već 1923. g. Zgrada od jedne školske dvorane i učiteljskog stana završena je i osveštana 5.10.1924. g. Škola je bila četvororazredna i imala je 84 učenika. Deset godina kasnije 1934. g. gradi se nova škola sa dve učionice, školskom dvoranom i zbornicom za učitelje. U kontinuitetu ta škola je pretrpela do danas velike dogradnje i adaptacije. Početkom 1960. počinje izgradnja još dve učionice pa školske 1962/63. g. škola radi kao osmogodišnja.
Izgradnjom 4 prostorije za kabinetsku nastavu i terena za male sportove 1990. g. kao i 75 m² pomoćnih prostorija u 2000. g. škola poprima današnji izgled. Uz školu je izgrađena zgrada za predškolski uzrast dece i kotlarnica. Školu je 2000. g. pohadjalo 220 učenika i 30 predškolaca. Uz najbolju opremljenost kabinetskih učila i izgradnju sale za fizičko vaspitanje, mogla bi se svrstati u red savremenih, konfornih škola.
Druga zajednička briga kolonista bila je izgradnja pravoslavnog hrama. Prilozima meštana u novcu i radu, izgradnja crkve od nabijene zemlje započeta je 24.08.1926. g. Završetak radova i osveštavanje hrama obavljeno je 3.11.1926. g. Crkva je posvećena uspenju Presvetle Bogorodice (Velika Gospojina ), 28. avgusta što je ujedno i Hramova i seoska slava. Njegovo prevosveštenstvo. dr. Georgije Letić episkop temišvarski dolazi po drugi put na koloniju 1.12.1934. g. i tom prilikom osveštava novo izgrađenu školu i polaže kamen temeljac za novu crkvu. Gradnja crkve u kasnovizantijskom stilu bila je prava retkost u Banatu i trajala je dve godine. Kako se u Orlovatu u to vreme gradila takođe nova crkva za koju je nov ikonostas igradio naš poznati slikar Uroš Predić, stari ikonostas koji se nalazio u staroj crkvi a koji je rađen 1772. g. Orlovaćani poklanjaju Stajićanskoj novoj crkvi. Crkva je završena i osvećena na dan hramove i seoske slave 28.08.1936. g. Svojom duhovnošću i toplinom ali i stilom i monumentalnošću ona je ponos meštana koja ni slučajnog prolaznika ne ostavlja ravnodušnim. U selu postoje nazareni, adventisti, katolici ali oni svi ne prelaze 1% od ukupnog broja stanovnika.[2]
U naselju Stajićevo živi 1599 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 38,8 godina (37,6 kod muškaraca i 40,0 kod žena). U naselju ima 627 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,19.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).
- Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
|
|
Stanovništvo prema polu i starosti [4]
|
|---|
|
m |
|
|
ž |
| ? |
4 |
|
|
5 |
| 80+ |
5 |
|
|
17 |
| 75-79 |
18 |
|
|
28 |
| 70-74 |
41 |
|
|
48 |
| 65-69 |
52 |
|
|
63 |
| 60-64 |
56 |
|
|
62 |
| 55-59 |
52 |
|
|
55 |
| 50-54 |
78 |
|
|
87 |
| 45-49 |
83 |
|
|
87 |
| 40-44 |
61 |
|
|
58 |
| 35-39 |
86 |
|
|
72 |
| 30-34 |
72 |
|
|
62 |
| 25-29 |
78 |
|
|
73 |
| 20-24 |
72 |
|
|
67 |
| 15-19 |
60 |
|
|
62 |
| 10-14 |
56 |
|
|
62 |
| 5-9 |
67 |
|
|
45 |
| 0-4 |
50 |
|
|
55 |
| prosek |
37.6 |
|
|
40.0 |
Domaćinstva
Broj domaćinstava po popisima od 1948-2002.
| Godina popisa
|
1948.
|
1953.
|
1961.
|
1971.
|
1981.
|
1991.
|
2002.
|
| Broj domaćinstava
|
276
|
289
|
352
|
439
|
566
|
617
|
627
|
|
Domaćinstva po broju članova po popisu od 2002.
| Broj članova
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
7
|
8
|
9
|
10 i više
|
Prosečan broj članova
|
| Broj domaćinstava
|
94
|
147
|
120
|
152
|
67
|
31
|
12
|
3
|
-
|
1
|
3.19
|
|
Domaćinstva
Broj domaćinstava po popisima od 1948-2002.
| Godina popisa
|
1948.
|
1953.
|
1961.
|
1971.
|
1981.
|
1991.
|
2002.
|
| Broj domaćinstava
|
818
|
214
|
542
|
39
|
23
|
-
|
846
|
|
Domaćinstva po broju članova po popisu od 2002.
| Broj članova
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
7
|
8
|
9
|
10 i više
|
Prosečan broj članova
|
| Broj domaćinstava
|
139
|
539
|
148
|
19
|
1
|
|
|
|
|
|
|
|
Stanovništvo prema delatnosti koju obavlja
| Pol
|
Ukupno
|
Poljoprivreda, lov i šumarstvo
|
Ribarstvo
|
Vađenje rude i kamena
|
Prerađivačka industrija
|
Proizvodnja i snabdevanje...
|
Građevinarstvo
|
Trgovina
|
Hoteli i restorani
|
Saobraćaj, skladištenje i veze
|
| Muški
|
450
|
117
|
10
|
1
|
147
|
6
|
44
|
34
|
12
|
33
|
| Ženski
|
248
|
65
|
5
|
1
|
60
|
-
|
2
|
56
|
6
|
3
|
| Oba
|
698
|
182
|
15
|
2
|
207
|
6
|
46
|
90
|
18
|
36
|
| Pol
|
Finansijsko posredovanje
|
Nekretnine
|
Državna uprava i odbrana
|
Obrazovanje
|
Zdravstveni i socijalni rad
|
Ostale uslužne aktivnosti
|
Privatna domaćinstva
|
Eksteritorijalne organizacije i tela
|
Nepoznato
|
| Muški
|
-
|
5
|
18
|
7
|
6
|
5
|
-
|
-
|
5
|
| Ženski
|
2
|
1
|
7
|
14
|
24
|
2
|
-
|
-
|
-
|
| Oba
|
2
|
6
|
25
|
21
|
30
|
7
|
-
|
-
|
5
|
- ↑ Jugoslavija, posle Prvog svetskog rata)., Pristupljeno 25. 4. 2013.
- ↑ Enciklopedija Banata „Banatera“ (2006)
- ↑ Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
- ↑ Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7
Srbija
1941
