Skijanje na vodi
Skijanje na vodi je načelno isto kao i skijanje po snijegu, najveća razlika je u tom što skijaša vuče gliser, sa kojim je on spojen užetom kog drži za prečku na njenom kraju.
| Skijanje na vodi | |
|---|---|
 | |
Skijaš na vodi kliže ukoliko ga gliser koji ga vuče juri najmanje 24 Km/h.[1]
Historija
urediSkijanje na vodi je novi oblik sporta i rekreacije čije se rađanje vezuje uz razvoj benzinskih motora koji su omogućili glisere. Pionir skijanja na vodi bio je Amerikanac Ralph Samuelson, koji se prvi upustio u to 1922. na jezeru Pepin u Minesoti.
Njegov sunarodnjak Fred Waller iz Long Islanda patentirao je 1925. prve za vodu skijama.[1]
Prvo uduženje skijaša na vodi osnovano je u Sjedinjenim Američkim Država 1939. sa sjedištem u Winter Havenu na Floridi. Svjetsko udruženje (World Water Ski Union - WWSU) osnovano je 1946., ono je mjerodavno za ratificiranje svjetskih rekorda.[1]
Karakteristike
urediSkije za vodu se poput onih za snijeg, izrađuju se od drva, plastičnih masa, aluminija i drugih materijala. One tipične - opće namjene, su najčešće duge oko 1,7 m, široke do 15 cm, ali ukoliko je skijaš teži mogu biti i veće. Svaka skija ima stabilizirajući peraju na dnu pored pete. Utor za uvlačenje stopala napravljen je od gume, da u slučaju pada, skijaš prođe bez ozljeda.[1]
Za akrobatsko skijanje i izvođenje figura, koriste se kraće skije bez peraja, koje omogućuju skijašu da se tokom vožnje potpuno okrenu. Kod natjecanja akrobatski skijaši voze jedamput sa obje, a drugi put sa monoskijom, ali i po mirnoj i valovitoj vodi, odnosno po gliserovoj brazdi. Natjecatelji voze dvije vožnje, u toku kojih izlaze pred suce i u roku od 20 sekundi moraju pokazati što mogu izvesti.[1]
Natjecanja u skijanju na vodi uključuju i skokove, koje skijašima omogućuju rampe duge 7,3 m, visoke i do 1,8 m. Suci ocjenjuju stil, a mjeri se i udaljenost. Ukoliko juri 56 Km/h i skače preko 1,8 m visoke rampe, može doskočiti i do 48,7 m.[1]
Natjecanja u slalomu održavaju se po vodenim stazama označenim plutačama, između kojih skijaš mora vijugajući proći u što kraćem roku, tako da jure i do 55 Km/h. Za ova natjecanja brojni skijaši koriste samo jednu skiju suženu na kraju, sa velikim metalnom perajom i utorima za oba stopala, ali ima i onih koji koriste obje skije opremljene većim metalnim perajama, kako bi mogli oštro skretati. Slalom od natjecatelja zahtijeva preciznost procjene kad što poduzeti i vještinu kod prelaska valova.[1]
Od 1960-ih postalo je popularno i skijanje kombinirano sa letenjem uz pomoć zmajeva i padobrana, ispočetka iz kao čista rekreacija a kasnije i kao natjecateljski sport. Uz dobar vjetar, skijaš se može izdignuti iz vode i letjeti po zraku iza glisera, i ponekad se uspeti na visinu do 30 m iznad vode. Spušta se tako da brod smanji brzinu, pa se skijaš nježno spusti do površine vode.[1]
Uz to razvio se kao ekstremni sport i oblik skijanja - bez ikakvih skija, kao i skijanje na tanjurima promjera oko 1 metra, a ima i onih koji skijaju sa izuzetno kratkim skijama, koje zovu skije - cipele.[1]
Skijanje na vodi kao oblik rekreacije i zabave izuzetno je popularno u Evropi i Sjedinjenim Američkim Država, tako da samo u Americi postoji više od 600 udruženja i klubova. Procjenjuje se da se krajem 1990-ih više od 15 milijuna Amerikanaca bavilo tim sportom, a vjeojatno i isto toliko Evropljana.[1]
Izvori
urediVanjske veze
uredi
- Waterskiing (en)