Sighișoara
Sighișoara (njemački:Schäßburg, latinski:Castrum Sex, mađarski:Segesvár) je grad u istoimenoj rumunjskoj općini, na rijeci Târnava Mare u Okrugu Mureș, u historijskoj pokrajini Transilvanija (Rumunjska).
Sighișoara
Schäßburg Segesvár | |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
|||
| Koordinate: 46°13′N 24°47′E / 46.217°N 24.783°E | |||
| Država |  Rumunjska
| ||
| Okrug | Mureș | ||
| Vlast | |||
| - gradonačelnik | Ioan Dorin Dăneșan (Socijalno demokratska stranka) | ||
| Površina | |||
| - Ukupna | 113.47 km² | ||
| Visina | 380 m | ||
| Stanovništvo (2007.) | |||
| - Grad | 32.570 | ||
| - Gustoća | 287 stan/km² | ||
| Vremenska zona | EET (UTC+2) | ||
| - Ljeto (DST) | EEST (UTC+3) | ||
| Poštanski broj | 545400 | ||
| Pozivni broj | (+40) 02 65 | ||
| Službene stranice www.sighisoara.ro | |||
| Karta | |||
  Sighișoara | |||
Historijski centar grada sa saskom citadelom iz 12. vijeka je 1999. godine upisan na UNESCOvu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi kao primjer 850 godina historije i kulture transilvanijskih Sasa.[1]
Historija uredi
Tokom 12. vijeka ugarski kralj je pozvao njemačke zanatlije i trgovce iz rajnske oblasti da se nasele u području Transilvanije koja je tada bila na granici ugarskog kraljevstva. Kroničar Krauss navodi da je na mjestu današnjeg Sighiṣoara - 1191. postojalo naselje, koje se 1280. spominje pod imenom Castrum Sex ("Utvrda Sasa"), a već 1298. pod saskim imenom Schespurch ili Schaesbrich. Do 1337. grad je postao važno srednjovjekovno kraljevsko središte, pa je 1367. dobio status grada kao Civitas de Segusvar. U gradu je Vlad II. Drakul proveo izbjeglištvo prije no što je postao vlaški vojvoda. On je tu, po dozvoli cara Žigmunda Luksemburškog dao kovati svoj novac (na što su inače monopol imali ugarski kraljevi), i izdao je povelju u kojoj koristi rumunjsko ime grada, Sighișoara. Tu mu se rodio i njegov slavni sin Vlad III. Cepeš.
Grad je vijekovima bio prijestolnica Transilvanije i imao je važnu ulogu kao trgovački grad na granici Srednje Evrope. Brojni umjetnici i majstori iz cijelog Svetog Rimskog Carstva su dolazili na poziv bogatih njemačkih trgovaca i zanatlija kako bi gradili gradske fortifikacije i ukrašavali njegove građevine. Pretpostavlja se da je Sighișoara tokom 16. i 17. vijeka imao oko 15 cehova i 20 različitih vrsta zanatlija. Između ostalih, barokni skulptor Elias Nicolai je živio u gradu.
Između 1606. - 1666., gradski kroničar Georg Kraus je zabilježio više vojnih okupacija, požara i pošasti koje su poharale grad. U Sighișoari je 1631. izabran Juraj I. Rákóczi za transilvanijskog kneza, i ugarskog kralja.
Tokom mađarske revolucije 1849., kod Sighișoara se odigrala važna bitka (Segesvárska bitka) između mađarske transilvanijske vojske i ruske vojske.
Nakon što su Rusi pobijedili, dali su 1852. podići spomenik svome vojskovođi, generalu Skaratinu, koji je poginuo u bitci. Vjeruje se da je u bitci poginuo i mađarski pjesnik i revolucionar Sándor Petőfi.
Nakon Prvog svjetskog rata, Sighișoaru je, zajedno s cijelom Transilvanijom, Austro-Ugarska morala prepustiti Kraljevini Rumunjskoj.
Znamenitosti uredi
| Hisorijski centar Sighișoara | |
|---|---|
 Svjetska baština – UNESCO | |
 | |
| Rumunija | |
| Registriran: | 1999. (23. zasjedanje) |
| Vrsta: | Kulturno dobro |
| Mjerilo: | iii, iv |
| Ugroženost: | no |
| Referenca: | UNESCO |
Sighișoara ima izvrsno očuvan historijski centar sa citadelom iz 12. vijeka, i jedan je od rijetkih istočno evropskih utvrđenih srednjovjekovnih gradova čiji je centar još uvijek naseljen[2]. Stari grad sastoji se iz dva dijela:
- Gornji grad poznat kao Citadela (Cetate) kojime dominira sat-toranj iz 13. vijeka visok 64 metra, koji je danas Historijski muzej. Saska citadela je naseljena, a njen dio je pretvoren u Muzej oružja s izlošcima srednjovjekovnog oružja. Crkva na brdu je izgrađena na mjestu rimske utvrde, na obronku brda. Oslikana je mnogim freskama i ima kriptu. Pored nje se nalazi luteransko groblje mnogih Nijemaca. Tu je i rodna kuća Vlada Cepeša ispred koje stoji njegova bista.
- Donji grad leži u dolini rijeke Târnava Mare, za njega su karakteristične brojne kuće zanatlija, poput "Mletačke kuće" i "Kuće s rogovima". Natkriveno staro stubište s drvenim krovom vodi od Donjeg grada do crkve na brdu i groblja, a izgrađeno je 1642. kako bi učenici mogli doći iz grada do škole na brdu.
-
Model Starog grada -
Ulaz u Stari grad -
Natkrivene stube -
Natkriveno stubište iznutra -
Sat-toranj na citadeli -
Pravoslavna katedrala sv. Trojstva
Stanovništvo uredi
Po popisu stanovništva iz 2002. godine grad je brojao 32.287 stanovnika, a 2007. godine 32.570 stanovnika dok je prosječna gustoća naseljenosti 287 stan/km²[3]
Slavni stanovnici uredi
- Vlad III. Cepeš (1431.-1476.), vlaški knez i borac protiv Osmanlija
- Michael von Melas (1729.-1809.), transilvanijski maršal Austrijskog Carstva
- Hermann Oberth (1894.-1989.), njemački fizičar i inženjer, kojega mnogi smatraju jednim od začetnika raketarstva i astronautike
- Anca Petrescu (1949.-), arhitektica Palače parlamanta u Bukureštu
Gradovi prijatelji uredi
Izvori uredi
- ↑ „Historic Centre of Sighișoara” (engleski). UNESCO. Pristupljeno 10. 03. 2015.
- ↑ Emil Giurgiu, Sighisoara, Ed. Sport-Turism, Bucuresti, 1982., str. 74.
- ↑ Nacionalni Institut za Statistiku Arhivirano 2007-02-02 na Wayback Machine-u, 1. srpnja 2007.
Vanjske veze uredi
- Službena stranica Okruga Mureș Arhivirano 2011-07-07 na Wayback Machine-u
- 360° panoramske slike Sighișoara - 1. dio Arhivirano 2007-10-14 na Wayback Machine-u i 2. dio Arhivirano 2007-10-20 na Wayback Machine-u
- Galerija fotografija festivala srednovjekovlja
Ostali projekti uredi
 | U Wikimedijinoj ostavi ima još materijala vezanih za: Sighișoara |