Sergio Tofano
Sergio Tofano (20. august 1886 - 28. august 1973) bio je italijanski glumac, režiser, pisac i ilustrator. Poznat je po, najčešće komičnim i karakternim ulogama u italijanskim filmovima od 1930-ih do 1950-ih, kao i po radio i TV-dramama, ali najviše kao autor popularnog stripa Signor Bonaventura.
| Sergio Tofano | |
|---|---|
| Rođenje | 20. 8. 1886. Rim |
| Smrt | 28. 10. 1973. (dob: 87) Rim |
| Nacionalnost | italijanska |
| Ostala imena | Sto |
| Zanimanje | glumac, režiser, pisac, crtač |
| Poznat/a po | Signor Bonaventura |
Filmografija uredi
- La segretaria privata, rež. Goffredo Alessandrini (1931)
- La telefonista, rež. Nunzio Malasomma (1932)
- La ragazza dal livido azzurro, rež. E.W.Emo (1933)
- Paprika, rež. Carl Boese (1933)
- O la borsa o la vita, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1933)
- Seconda B, rež. Goffredo Alessandrini (1934)
- Lohengrin, rež. Nunzio Malasomma (1936)
- I due misantropi, rež. Amleto Palermi (1937)
- Stasera alle undici, rež. Oreste Biancoli (1937)
- I figli del marchese Lucera, rež. Amleto Palermi (1938)
- Inventiamo l'amore, rež. Camillo Mastrocinque (1938)
- Jeanne Doré, rež. Mario Bonnard (1938)
- Eravamo sette sorelle, rež. Mario Mattoli (1938)
- Follie del secolo, rež. Amleto Palermi (1939)
- Papà per una motte, rež. Mario Bonnard (1939)
- Le sorprese del divorzio, rež. Guido Brignone (1939)
- Una famiglia impossibile, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1940)
- Validità giorni dieci, rež. Camillo Mastrocinque (1940)
- Giù il sipario, rež. Raffaello Matarazzo (1940)
- La granduchessa si diverte, rež. Giacomo Gentilomo (1940)
- Idillio a Budapest, rež. Giorgio Ansoldi (1941)
- Il signore a doppio petto, rež. Flavio Calzavara (1941)
- Turbamento, rež. Guido Brignone (1941)
- Anime in tumulto, rež. Giulio Del Torre (1941)
- Cenerentola e il signor Bonaventura, anche soggetto e regia (1942)
- La maschera e il volto, rež. Camillo Mastrocinque (1942)
- La guardia del corpo, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1942)
- Se io fossi onesto, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1942)
- Il fidanzato di mia moglie, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1943)
- Quarta pagina, rež. Nicola Manzari (1943)
- Gian Burrasca, anche regia (1943)
- Il cavaliere del sogno, rež. Camillo Mmastrocinque (1946)
- Fabiola, rež. Alessandro Blasetti (1949)
- Abbiamo vinto!, rež. Robert A. Stemmle (1950)
- Napoleone, rež. Carlo Borghesio (1950)
- Altri tempi, rež. Alessandro Blasetti (1952)
- Puccini, rež. Carmine Gallone (1952)
- L'ingiusta condanna, rež. Giuseppe Masini (1952)
- La fiammata, rež. Alessandro Blasetti (1952)
- Il paese dei campanelli, rež. Jean Boyer (1953)
- Il cardinale Lambertini, rež. Giorgio Pastina (1954)
- Casa Ricordi di Carmine Gallone (1954)
- Porta un bacione a Firenze, rež. Camillo Mastrocinque (1955)
- La bella di Roma, rež. Luigi Comencini (1955)
- Andrea Chenier, rež. Clemente Fracassi (1955)
- I sogni nel cassetto, rež. Renato Castellani (1956)
- Il re di Poggioreale, rež. Duilio Coletti (1961)
- La costanza della ragione, rež. Pasquale Festa Campanile (1965)
- Il padre di famiglia, rež. Nanni Loy (1967)
- Partner, rež. Bernardo Bertolucci (1968)
- Toh, è morta la nonna!, rež. Mario Monicelli (1969)
- Contestazone generale, rež. Luigi Zampa (1970)
- La colonna infame, rež. Nelo Risi (1973)
- Rugantino, rež. Pasquale Festa Campanile (1973)