Selija
Selija (latvijski: Sēlija, litvanski: Sėla) znana i kao Augšzeme što znači gorovita, je danas ime jedne od pet historijskih regija Latvije koja se nalazi na jugoistoku Latvije, na lijevoj obale Zapadne Dvine.[1].
| Selija Sēlija | |
|---|---|
 | |
| Država |  Latvija
|
Karakteristike uredi
Seliju sa zapada šumski pojas Taurkalne razdvaja od Regije Zemgalije, a na istoku joj se granica proteže do Belorusije. Sa sjevera je Zapadna Dvina razvaja od regija Vidzeme i Latgalije, a na jugu se prostire do Litvanije.[1]
Selija se može definirati na različite načine, kao teritorij u kom je za srednjeg vijeka živjelo pleme Seli, ali i kao etnografska regija specifičnog folklora i dijalekta, sa svojim kulturno-historijskim razlikama.[1]
Nakon osnivanja Republike Latvije početkom 20. vijeka, Selija je spojena sa Regijom Zemgalijom i više nije egzistirala kao poseban entitet. Preporod Selonije kao historijske regije dogodio se 1989., kad je u Rigi osnovan klub Selonije, a nakon tog 1995. i udruženje.[1]
Neformalna prijestolnica i najveći grad je Jēkabpils, koji je u 16. vijeku postao prijestolnica Kneževine Kurlanije i Semigalije.[1]
Historija uredi
Seli su nekadašnje baltsko pleme i jedan od autohtonih naroda Latvije, koji je živio na jugoistoku Latvije od željeznog doba do srednjeg vijeka. (10-13. vijek) u kraju zvanom Selija.[1] U Seliji je u 13. vijeku bilo oko 30 gradina i utvrda Sēlpils pils koja je bila selijska prijestolnica.[1], Utvrdu Sēlpils pils je 1208. zauzelo Livonsko bratstvo mača.[2] To je bio i kraj Selije, jer se odtad sve manje spominje.
Seli i njihov jezik egzistirali su otprilike do 15. vijeka, kad su se asimilirali sa drugim srodnim plemenima.[1]
Izvori uredi
Vanjske veze uredi
- Selonia (lv)