Scorpio (bacač kopalja)
Scorpio (na latinskom doslovno "škorpion") je bilo drevno rimsko artiljerijsko oruđe. Prvi put ga je opisao rimski pisac Vitruvije u 1. vijeku pne. Predstavljao je svojevrsni minijaturni katapult koji je kao municiju koristio koplja, a poseban mehanizam je takvim projektilima dao veliku brzinu i preciznost. Njega je obično mogao posluživati jedan jedini vojnik.
S obzirom da je, u suštini, predstavljao ništa drugo do divovski samostrijel, scorpio se u praksi koristio kao manje kao artiljerijsko oruđe, a više kao snajper, s obzirom da je mogao precizno pogađati i onesposobljavati protivničke vojnike s daljine od 100 m. Čak ni najbolji štitovi i zaštitna oprema iz antičkog doba u takvim slučajevima nisu mogli pružati zaštitu.
U Cezarovo doba je svaka legija imala po 60 scorpija, odnosno 2 po svakoj centuriji. Obično su se postavljali na uzvišeno mjesto s kojeg je bio dobar pregled, a strijelca su štitili obični vojnici.
Korištenje scorpia je, s druge strane, bilo ograničeno s kompliciranim mehanizmom koji je bio osjetljiv na vremenske prilike. Do srednjeg vijeka su te naprave potpuno nestale u Evropi, osim kod Bizantinaca, da bi se ponovno pojavile u prvom križarskom ratu.