Insei
Manastirska vladavina ili sistem Insei (japanski 院政 ) bio je specifičan oblik vladavine Japanu za vrijeme Heianskom periodu. U njemu je car abdicirao, ali je usprkos toga zadržavao moć i uticaj. Abdicirani carevi su se formalno povlačili u budističke manastire, ali su iz njih djelovali na način koji je za cilj imao uspostaviti protivtežu uticaju carskih regenata i moćnog klana Fujiwara kao i ratničke klase.[1] Istvromeno je titularni car (odnosno nasljednik cara u manastiru) vršio isključivo ceremonijalne i formalne dužnosti.
Umirovljeni carevi su koristili titulu Daijō Tennō ili Jōkō. Oni koji bi ušli u budistički manastir su koristili titulu Zamonašeni car (japanski 太上法皇 Daijō Hōō).
Iako su carevi abdicirali i odlazili u manastire prije i poslije Heianskog perioda, izraz se uglavnom koristi za sistem koji je uveo car Shirakawa 1086. godine [2] a koji je prestao postojati sa uspostavom Kamakura šogunata 1192.[1]
Izvori uredi
- ↑ 1,0 1,1 Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Insei" in Japan Encyclopedia, p. 391. na Google knjigama
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 257-258.
Literatura uredi
- Hurst, G. Cameron. (1976). " Insei: Abdicated sovereigns in the Politics of late-Heian Japan 1086-1185.' New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-03932-1; OCLC 1584089
- Nussbaum, Louis-Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01753-5; OCLC 58053128
- Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- ____________. (1956). Kyoto: The Old Capital of Japan, 794-1869. Kyoto: The Ponsonby Memorial Society. OCLC 182637732