Salvatore Giuliano (film)
Salvatore Giuliano je italijanski crno-bijeli igrani film snimljen 1962. u režiji Francesca Rosija, poznat kao jedno od prvih eskplicitno politički angažiranih ostvarenja u Rosijevoj filmografiji, a po kojima će on i italijanska kinematografija postati poznata sljedećih nekoliko decenija.
| Salvatore Giuliano | |
|---|---|
 | |
| Režija | Francesco Rosi |
| Producent | Franco Cristaldi |
| Scenario | Franceso Rosi Suso Cecchi d'Amico Enzo Provenzale Franco Solinas |
| Naracija | Francesco Rosi |
| Uloge | Salvo Randone Frank Wolff |
| Muzika | Piero Piccioni |
| Fotografija | Gianni Di Venanzo |
| Montaža | Mario Serandrei |
| Studio | Galatea Film Lux Film Vides Cinematografica |
| Datum(i) premijere | 28. 2. 1962
|
| Trajanje | 123 min. |
| Zemlja |  Italija |
| Jezik | italijanski |
Naslovni lik filma je Salvatore Giuliano, znameniti vođa sicilijanskih odmetnika koji je bio ubijen 1950. godine. Radnja filma započinje pronalaskom njegovog leša te, potom, kroz flashbackove, nastoji dati ekonomsku i političku pozadinu njegovih aktivnosti kroz prizmu Sicilije nakon savezničke invazije i u prvim godinama iza Drugog svjetskog rata, prije svega kroz složeni i ambivalentni odnos prema sicilijanskoj mafiji, bogatim zemljoposjednicima i predstavnicima poratne vlasti. Usprkos ne-linearnog narativnog pristupa, Rosi se prilikom snimanja nastojao držati neorealističkih načela, te je angažirao naturščike umjesto profesionalnih glumaca (sa izuzetkom Franka Wolffa koji tumači lik Giulianovog pomoćnika Gasparea Pisciotte), a također je nastojao snimati na autentičnim lokacijama. U slučaju rekonstrukcije zloglasnog masakra kod Portella della Ginestre je to izazvalo incident, s obzirom da su u njoj sudjelovali preživjeli sudionici tog događaja, te je zvuk pucnjeva u masi statista izazvao masovnu histeriju i stampedo prilikom koga je nekoliko ljudi ozlijeđeno.
Film je, usprkos toga, doživio veliki uspjeh. Rosi je na berlinskom festivalu dobio Srebrni medvjed za režiju, a dobio je i nekoliko nagrada. Film je također izazvao velike rasprave o stanju na Siciliji i pravoj pozadini Giulianove smrti u italijanskoj javnosti, pod čijim je pritiskom tadašnja vlada provela javnu istragu (iako bez pravih rezultata). Salvatore Giuliano je, međutim, imao daleko važniji efekt na druge, prije svega politički angažirane sineaste, a među kojima se ističe Costa Gavras koji je Rosijeve tehnike koristio u svom znamenitom filmu Z.
Sam Giuliano, koji se relativno rijetko pojavljuje u filmu, je 1987. godine bio predmet mnogo konvencionalnijeg biografskog filma The Sicilian (po istoimenom romanu Maria Puza) gdje njegov lik tumači Christopher Lambert.
Vanjske veze uredi
- Salvatore Giuliano na sajtu IMDb
- Salvatore Giuliano na AllMovie-u (en)
- Criterion Collection essay by Michel Ciment
- Erikson, Glenn (20 February 2004). „Salvatore Giuliano”. DVD Savant. Pristupljeno 2009-11-08.