Sajlovo

Sajlovo (poznato i kao Donje Sajlovo) je gradska četvrt u Novom Sadu.

Sajlovo
Sajlovo, ulica Rumenački put
Grad	Novi Sad
Sajlovo Sajlovo (Novog Sada)

Mapa Novog Sada sa gradskim četvrtima, na kojoj se vidi položaj Sajlova

Sajlovo, ulica Donje Sajlovo

Položaj naselja

Severoistočnu granicu Sajlova čini Rumenački put, jugoistočnu granicu čini ulica Donje Sajlovo, dok zapadnu granicu čini granica urbanog područja Novog Sada. Naselje se, međutim, širi i prema jugozapadu, gde delimično izlazi iz okvira urbanog područja grada, kao i prema severu, u Industrijsku zonu jug. Prema nekim tumačenjima, Sajlovo se prostire sa obe strane Rumenačkog puta, a severoistočnu granicu naselja čini železnička pruga.

Susedne gradske četvrti i naselja su: Jugovićevo na jugoistoku, Industrijska zona jug na severoistoku, naselja Bangladeš i Rumenka na severozapadu i naselje Veternik na jugozapadu.

U administrativnom smislu, naselje Sajlovo je deo mesne zajednice „Jugovićevo“.

Historija

Srednjovekovno naselje Donje Sajlovo (13-16. vek)

U povelji ugarskog kralja Bele IV iz 1237. godine pominju se dva naselja sa imenom Sajlovo: Gornje Sajlovo ili Sajlovo I (na području današnje Klise) i Donje Sajlovo ili Sajlovo II (na području današnjeg Sajlova). Pretpostavlja se da je originalno ime ovih naselja bilo Isailovo. U narodu postoji predanje da je na Klisanskom bregu nekada postojao manastir, za koji se vezuje i nastanak imena Sajlovo / Isailovo, po monahu isihasti ovog manastira, Isaiji. Ovaj monah je bio veoma poštovan u narodu, pa je po njemu prostor dobio ime. Neki istorijski izvori potvrđuju da se u 12. veku istočno od Rumenke nalazio veliki manastir. Samo ime Sajlovo / Isailovo je slovenskog porekla, što upućuje na zaključak da su ovo područje u to vreme naseljavali Sloveni. Posle ugarsko-turskih ratova u 16. veku, naselje Donje Sajlovo se više ne pominje.

Moderno naselje Sajlovo nastalo je u drugoj polovini 20. veka. Na levoj strani Rumenačkog puta, osnovano je 1974. godine novo gradsko groblje, a uz groblje se, na istoj strani Rumenačkog puta, formira i naselje sa ušorenim ulicama. Prizemne porodične kuće podigli su, pretežno bespravno, doseljenici iz Bosne, Hrvatske i drugih krajeva bivše Jugoslavije. Prema starijim generalnim urbanističkim planovima Novog Sada, ovo područje je bilo predviđeno za pojas zaštitnog zelenila i prostor na koji bi se širilo gradsko groblje. Danas važeći generalni urbanistički plan Novog Sada do 2021. godine, uvrstio je ovaj lokalitet u područja predviđena za individualno stanovanje.

Stanovništvo

Sajlovo, ulica Donje Sajlovo

Računa se da na Sajlovu danas ima oko 2.500 stanovnika.

Dalji razvoj naselja

Struja je delimično sprovedena, a u planu je uvođenje vodovoda i kanalizacije, asfaltiranje ulica i otvaranje prodavnica i uslužnih radnji.

Povezano

• Gradske četvrti Novog Sada

Literatura

• Bogdan T. Stanojev, „Sajlovo“, Enciklopedija Novog Sada, knjiga 24, Novi Sad, 2004.
• Branko Ćurčin, „Slana bara nekad i sad“, Novi Sad, 2002.
• Jovan Mirosavljević, „Brevijar ulica Novog Sada 1745-2001“, Novi Sad, 2002.
• Jovan Mirosavljević, „Novi Sad - atlas ulica“, Novi Sad, 1998.
• Zoran Rapajić, „Novi Sad bez tajni“, Beograd, 2002.
• Melhior Erdujhelji, „Istorija Novog Sada“, Veternik, 2002.

Vanjske veze

Sajlovo na Wikimedijinoj ostavi

• Gradske četvrti Novog Sada Arhivirano 2007-05-20 na Wayback Machine-u
• Slike Sajlova Arhivirano 2008-04-20 na Wayback Machine-u
• Brujalo celo Sajlovo Arhivirano 2012-02-14 na Wayback Machine-u
• Sajlovo 1940 Arhivirano 2007-09-27 na Wayback Machine-u
• Detaljna mapa Novog Sada i Sajlova
• Detaljna mapa Novog Sada i Sajlova Arhivirano 2009-12-31 na Wayback Machine-u